ஜெயித்தது யாரு?

நம்மஊா் ஜல்லிக்கட்டு பந்தயத்தில் எப்படியும் ஜெயித்துவிட வேண்டும் என்பதில் தன்னுடைய காளையைக்குறித்த மேன்மை அதை தீனிபோட்டு வளா்க்கும் எஜமானுக்கு உண்டு. இந்த போட்டி நிறைந்த உலகத்தில் தன்னுடைய திறமையை படிப்பிலே காண்பித்து, பொிய உத்தியோகத்தை பெற்று, கைநிறையை சம்பாதித்து, அரண்மணை போன்று கட்டியிருக்கும் தன் வீட்டை குறித்த மேன்மைபாராட்டுதல் பலருக்கு உண்டு. இப்படிப்பட்ட அரண்மணை போன்ற வீட்டை கட்டி அதற்குமுன்பு நான்கு வகை புதிய காா்கள் நிற்கவில்லையென்றால் அது நன்றாக இருக்காதே ஆகவே புதிய இறக்குமதி காா்களை உடனுக்குடன் வாங்கி, அதை மேன்மை பாராட்டிக்கொண்டிருப்பவா்கள் அநேகா் உண்டு, ஆனால் புதிய புதிய இறக்குமதி இரதங்களையும் குதிரைகளையும் அநேகம் சம்பாதித்து வைத்திருந்த ராஜாவான தாவீதுக்கு அதையெல்லாம் பாா்த்து பாா்த்து சலித்துவிட்டதோ என்னமோ அவன் சொல்கிறான் சிலா் இரதங்களைகுறித்தும், சிலா் குதிரைகளைக்குறித்தும் மேன்மை பாராட்டுகிறாா்கள்…. என்று (சங்: 20:7).

சிறுவயதிலிருந்தே யுத்தவீரனாயிருந்த கோலியாத்துக்கு (1சாமு:17:33) தன்னுடைய சரீரபலத்தின் மீதும், தன்னுடைய பாதுகாப்பு அணிகலன்கள் மீதும், தன்னுடைய படைக்கருவிகளின் மீதுமே நம்பிக்கை இருந்தது, அவனைப்பாா்த்து கலங்கிநின்றவா்கள் இஸ்ரவேலில் ஒருவரும் இல்லாமலில்லை. ஆனால் வேதம் வாசித்த நாமெல்லாரும் நினைக்கிறோம் கோலியாத் நிந்தித்த இஸ்ரவேலின் இராணுவங்களின் தலைவனாகிய சேனைகளின் தேவனின் நாமத்தில் வந்த, (பள்ளிக்கு செல்லாமல், ஆடுமேய்த்துகொண்டிருக்கும்போது, முட்செடியில் நிற்கும் ஓணான்களை, கவணிலே கல்லை வைத்து குறிபாா்த்து, துல்லியமாக அடிக்கும்) தாவீதே போதும் என்று நினைக்கிறோம்.   சில குடும்பங்களில் பிள்ளைகளுக்கு படிப்பு வரவில்லையென்றால் ஊழியத்திற்கு அனுப்புவோம் என்று நினைப்பாா்கள். கா்த்தருடைய ஊழியத்தை செய்வதற்கு படிப்பறிவில்லாத கடலிலே மீன்பிடித்தவா்கள்தானே அன்று இயேசுவுக்கு பின் சென்றாா்கள், ஆகவே கா்த்தருக்காக காாியங்களை செய்வதற்கு தாலந்துகளோ திறமைகளோ படிப்போ அவசியமில்லை என்றே அநேகா்  நினைக்கிறாா்கள், ஆகவே சும்மா இருந்தாலே போதும் கா்த்தா் பாா்த்துக்கொள்வாா், என்ற நினைப்பு பலருக்கு உண்டு. ஆனால் அப்படியல்ல 1சாமு16:18ல் தாவீதின் திறமைகளை வேதம் வாிசையாக தெளிவாக அடுக்கியுள்ளது. அவன் இசைமீட்டுவதில் வல்லவன், பராக்கிரமசாலி, யுத்தவீரன், காாியசமா்த்தன், சவுந்தாியமுள்ளவன் மொத்தத்தில் அவன் ஆல் இன் ஆல் அழகுராஜன் என்று,  இவனுடைய திறமைகளை வைத்து கணக்குபோட்டால் கோலியாத்தை ஜெயிக்கும் வலிமை இவனுக்குள்ளும் இருக்கிறதோ என்றே நினைக்க தோன்றுகிறது, ஆனால் அவனோ தன்னுடைய திறமைகளை ஒருவருக்கும் சொல்லவுமில்லை அதைக்குறித்த பெருமையும் அவனுக்கில்லை. தன்திறமையின்மீது நம்பிக்கையும் அவன் வைக்கவில்லை. கா்த்தா் வைத்திருந்த முகாந்திரத்தினிமித்தமாகவும், கோலியாத்தோடு சண்டையிட சவுல் தன்னை அனுமதிப்பானோ மாட்டானோ என்பதற்காகவே, சவுலிடம் தன்னை அறிமுகப்படுத்தும்போது ஒருவிசை சிங்கத்தின் தாடையை பிடித்து கிழித்தெறிந்தேன் என்றும், ஒருவிசை கரடியை அடித்தே கொன்றேன் என்றும் தன் திறமைகளில் சிலவற்றை அவிழ்த்துவிட்டான். (1சாமு17:34-35). 

பட்டயத்தோடும், ஈட்டியோடும், கேடகத்தோடும் வந்திருந்த கோலியாத்துக்கு முன்பாக தாவீது நிற்கும்போது, ஆண்டவரே இவனை ஜெயிப்பதற்கு என்னிடத்தில் நீா் போதுமான திறமைகளை கொடுத்திருக்கிறீா் அதற்காய் ஸ்தோத்திரம்!! நீர் என்னோடு கூட இருந்தால் நான் நிச்சயமாய் இவனை ஜெயிப்பேன் என்று சொல்லவில்லை. சிலநேரங்களில் நம்முடைய அதிகாரங்களையும், பணபலத்தையும் மட்டுமே நம்பி, சும்மா ஆண்டவரையும் ஐஸ் வைப்பதற்காக ஆண்டவரே நீா் என்னோடு வாரும் அல்லது வந்து இந்த காாியத்தை செய்து தாரும், அப்படி செய்து தந்தால், நான் உமக்கு இந்தகாாியத்தை செய்வேன் என்று பொருத்தனை செய்பவா்கள் பலா் உண்டு. காாியங்களை நாம் எப்படியாவது சாதித்துவிடவேண்டும் அல்லது அடைந்துவிடவேண்டும் என்று துடிக்கிறோமே தவிர கா்த்தரை செய்ய விடுவதே கிடையாது. ஆனால்  தாவீதோ அப்படி செய்யவில்லை. அவன் சொல்கிறான், கா்த்தா், பட்டயத்தினாலும் ஈட்டியினாலும் ஜெயத்தை தருபவா் (ரட்சிக்கிறவா்) அல்ல, யுத்தம் கா்த்தருடையது நான் ஒரு கருவி மாத்திரமே என்பதை தெளிவாக அறிந்திருந்தான் (1சாமு17:47).

சவுலை தள்ளி தன்னை கா்த்தா் ராஜாவாய் அபிஷேகித்த பின்னும் சிங்காசனத்தில் உட்காருவதற்கு தாவீது அவசரப்படவில்லை. சிலநேரங்களில் புத்தாண்டு வாக்குத்தத்த வசனத்தை பெற்றுக்கொண்ட நாம் கா்த்தா் எனக்கு இந்த காாியத்தை தருவேன் என்று வாக்களித்தவிட்டாா் என்று, பலரையும் மிதித்து தள்ளியாவது அல்லது ஏறி மிதித்தாவது, அந்த காாியத்தை அடைந்துவிட்டு கா்த்தருக்கு ஸ்தோத்திரம் என்று சாட்சி வேறு சொல்லுவோம். ஆனால் இரண்டு முறை கா்த்தா் சவுலை தன்கையில் ஒப்புக்கொடுத்தபின்னும் கா்த்தா் அபிஷேகம் பண்ணினவரை நான் கொன்றுபோடுவதில்லை என்பதில் உறுதியாயிருந்தான் (1சாமு 24:6, 26:10-11) கா்த்தா் யுத்தம் செய்து தனக்கு எப்படி இராஜ்யபாரத்தை தருவாா் என்று பாா்த்துகொண்டிருந்தானே தவிர அவசரப்படவில்லை. 

கா்த்தா் நம்மை சோம்பேறியாய் இருப்பதற்கு ஒருநாளும் விரும்பமாட்டாா், நமக்கு கொடுக்கப்பட்ட தாலந்துகளை கா்த்தருக்காய் சேவை செய்வதற்குகென்று அதை பெருக்கிகொண்டே போகவேண்டும், ஆனால் நான் இப்படிபட்ட திறமையுள்ளவன் என்ற பெருமை ஒருநாளும் வந்துவிடக்கூடாது. அந்த திறமையின் மீதும் நம்பிக்கை வைக்கவும்முடியாது. கடந்த T20 உலகக்கோப்பை கிாிக்கெட் போட்டியின் இறுதிஆட்டத்தில் மேற்கிந்தியதீவு அணியினா் கோப்பையை வென்ற பிறகு அவா்களுடைய சாட்சியை அநேக செய்திதாள்களிலே வாசித்திருப்போம். அவா்களில் அநேகா் இசைகருவிகளை நோ்த்தியாய் வாசிக்கக்கூடியவா்கள், நடனஅசைவோடு பாடல்களை அழகாய் பாடுபவா்கள், சிலா் சபைகளிலே மேய்ப்பா்களாயும் (பாஸ்டா்கள்) இருக்கிறாா்கள் என்பதை அறிந்துகொள்ளும்போது எத்தனை ஆச்சா்யம்!! அதைவிட அவா்கள் சொன்ன சாட்சி, நாங்கள் கோலியாத்தை(இந்தியாவை) வீழ்த்திவிட்டோம், இந்திய அணியிடம் சிறந்த வகையான தலைமையும், திறமையும் உண்டு என்பதை உலகு அறியும் ஆனால் நாங்களோ எங்கள் திறமையின் மீது நம்பிக்கை வைக்கவில்லை மாறாக இயேசுவின் மீதே நம்பிக்கை வைத்தோம் என்று சாட்சி பகிா்ந்தாா்கள் இதுவல்லவோ அற்புதமான சாட்சி!! 

எாிகோவின் இரண்டு மதில்களும் எங்களுக்கு முழுமையான பாதுகாப்பு. இதைத்தாண்டி எவராலும் வந்து எங்களை அழிக்கமுடியாது என்று நினைத்திருப்பாா்கள்  எாிகோ மக்கள், ஆனால் கா்த்தா் இஸ்ரவேல் ஜனங்களையோ மதில்களை சுற்றிவாருங்கள் என்று சொன்னது மிகவும் பைத்தியக்காரத்தனமாய் தோன்றியிருக்கும். ஆனால் அங்கு நடந்ததோ இஸ்ரவேல் ஜனங்களுக்காய் கா்த்தா் நடத்தின யுத்தம். அங்கிருந்த இரண்டு அரணான மதில்களை மனிதா்கள் இடித்திருந்தால் உள்பக்கமாய் நொறுங்கி விழுந்திருக்கும், ஆனால் இரண்டு மதில்களுமே எதிரெதிா்பக்கமாய் வெளியே நொறுங்கி விழுந்தது. ஏனென்றால் மனிதன் எவனும் இதைக்குறித்து பெருமைபாராட்டாதபடி இது பரத்திலிருந்து, கா்த்தரால் நடத்தப்பட்ட யுத்தம் என்பதை அறிந்துகொள்ளவே மதில்கள் இரண்டும் வெளிப்பக்கமாய் நொறுங்கி விழுந்தது. 

அப்:27:22-25ல் சொல்லப்பட்ட சம்பவத்தில், தேவன் பவுலுக்கு தந்த தாிசனத்திற்குபின்பு அவன் சொல்வது (வச:22ல்) கப்பற்சேதமேயல்லாமல் உங்களில் ஒருவனுக்கும் பிராணசேதம்வராது ஏனென்றால் நான் சேவிக்கிற தேவனுடைய தூதன் நீ பயப்படாதே இராயனுக்கு முன்பாக நிற்கவேண்டும் என்று வாக்கு செய்திருக்கிறாா் என்று சொல்வதை பாா்க்கிறோம், ஏனென்றால் அங்கு நடப்பதோ ஒரு சுவிசேஷ யுத்தம், தேவனுக்கும் சாத்தானுக்கும் இடையில் நடக்கும் ஒரு ஆவிக்குாிய யுத்தம், அந்த யுத்தம் கா்த்தருடையது என்பதையும் தான் ஒரு கருவியே என்பதையும் பவுல் முற்றிலும் அறிந்திருந்ததினாலேயே, கமாலியேல் பாதத்தில் கற்றுத்தோ்ந்தவனாயிருந்தும், தனக்கு அதிகமான பாஷைகள் தொியும் என்பதாலும், இராயனிடம் எப்படியும் சுவிசேஷத்தை தெளிவாக பேசிவிடுவேன் என்று தன்னை குறித்து மேன்மைபாராட்டவில்லை, அதற்குமாறாக சிலுவையை குறித்தே நித்தமும் அவன் மேன்மைபாராட்டிக்கொண்டிருக்கிறான் (கலா6:14). 

இங்கே தாவீது கவணிலிருந்து விட்ட கல்லும் நெற்றியிலே பட்டவுடன் கோலியாத் பின்னிட்டுதான் விழுந்திருக்கவேண்டும் ஆனால் இது தேவன் நடத்தின யுத்தம் என்பதால் அவன் முகங்குப்புறவே விழுந்துகிடந்தான் (1சாமு17:49). ஆகவே இங்கு கா்த்தரே யுத்தம் செய்கிறாா் என்பதை முற்றிலும் அறிந்திருந்தவன் தாவீது. தான் சிங்காசனத்தில் உட்காா்ந்தபின்னும் தேவரீா் என்னை இதுவரைக்கும் கொண்டுவந்ததற்கு நான் எம்மாத்திரம் என் வீடும் எம்மாத்திரம் (2சாமு7:18) என்று கா்த்தருக்கு முன்பாக தன்னை மிகவும் தாழ்த்துகிறான். இந்த கீழ்படிதலும் தாழ்மையுமே தாவீதின் சந்ததியில் இயேசு பிறக்கும் வரை அவன் சந்ததிக்கு எந்நாளும் ஒரு விளக்கை தேவன் பாதுகாத்து வைத்திருந்தாா். இன்றுவரை தாவீதின் கொடி இஸ்ரவேல் தேசத்திலே ஜெயகொடியாய் பறந்துகொண்டிருக்கிறது. 

ஆகவேதான் சங்கீத புஸ்தகத்தில் அதி:20:8ல் இரதங்களின் மீதும் குதிரையின் மீது நம்பிக்கை வைத்த அவா்கள் முறிந்து விழுந்தாா்கள் நாங்களோ நிமிா்ந்து நிற்கிறோம் ஏனென்றால் நாங்களோ எங்கள் தேவனாகிய கா்த்தருடைய நாமத்தைக் குறித்தே மேன்மை பாராட்டுகிறோம் என்று தேவனை மகிமைப்படுத்துகிறான். 

நீ ஆயத்தப்படு, ஜெயம் கா்த்தரால் மட்டுமே வரும் என்பதை ஒருநாளும் மறந்துபோகாதே, ஆகவே உன் முழுநம்பிக்கையும் கா்த்தா் மீதே இருக்கட்டும் அது ஒருநாளும் வீணாகாது. ஏனென்றால் யுத்தம் கா்த்தருடையது!! 

அவருடைய சத்தம்கேட்டு சித்தம்செய்பவா்களுக்கு அவா் எப்போதுமே ஜெயகிறிஸ்துதான்!!

ஜெயித்ததும் ஜெயிப்பதும் ஜெயிக்கபோவதும் அவா் ஒருவரே! அல்லேலூயா!!

- R.Solomon Jebakumar