ஏற்றதுணை

      

     ஏற்றதுணை

“தேவனாகிய கா்த்தா் மனுஷன் தனிமையாயிருப்பது நல்லதல்ல ஏற்றதுணையை உண்டாக்குவேன் என்றாா்  -  ஆதி:2:18”

இன்றைய உலகில் தன்னுடைய பிள்ளைகளுக்கு ஏற்றதுணையை தேடுவதில், பெற்றோா்கள் தங்களுடைய பிள்ளைகளின் மிடுக்கான எடுப்பான புகைப்படங்களை எடுத்துக்கொண்டு, திருமண தகவல் நிலையங்களுக்கு சளைக்காமல் ஏறி இறங்கி, அங்குள்ள தகவல்களை சேகாிப்பது ஒருபுறமிருக்க,  நீங்கள் அலையவேண்டாம் நாங்களே வீட்டிற்கு வந்து உங்கள் பிள்ளைகளுக்கு நீங்கள் விரும்பும் அழகான, அதிகமான வரதட்சணை, நகையோடு மிகப்பொருத்தமான துணையை நாங்கள் தருகிறோம். நீங்கள் அவா்கள்தரும் வரதட்சணையிலிருந்தும் நகையிலிருந்தும் எங்களுக்கு சில சதவிகிதம் காணிக்கையாக தந்தால் போதும் என்று ஒப்பந்தம் செய்து இதையே முழுநேரஊழியமாக செய்யும் திருமணபுரோக்கா்கள் ஒருபுறமிருக்க, பிள்ளைகள், இதெல்லாம்  Old Fashion என்று தன்னுடைய அசத்தலான ஸ்டில்களை வித்தியாசமான கோணங்களில் புகைப்படம் எடுத்து, இலட்சக்கணக்கான இணையதளங்களில்  இன்டொ்நெட் மூலம்,  தனது உயா்ந்த வருமானம், வெளிநாட்டில் வேலை என்று கவா்ச்சிகரமான விபரங்களுடன் வெளியிட்டு, தனது எதிா்கால துணையை தேடிகொண்டிருக்கும் இளைஞா்கூட்டம் ஒருபுறமிருக்க, சில பெற்றோா்கள் தனது பிள்ளைகளின் வயது அதிகமாகிறதே திருமணமுடிக்க பணமில்லையே, நகையில்லையே, என் பிள்ளைகளை யாரும் விரும்பி மணமுடிப்பாா்களா?  தேவன் எனக்கு இரங்குவாரா? என்று எதிா்கால கனவுகளை கலக்கத்தோடு எதிா்பாா்த்து நிற்பவா்களும் பலா் உண்டு.

  ஆனால் இவையெல்லாவற்றிற்கும் மேலாக தேவன் சொன்னதாவது “நான் உனக்கு ஏற்ற துணையை உண்டாக்குவேன்” என்று ஆதியிலே கூறியிருப்பதை நாம் வேதத்தில் காணமுடியும்.

தேவனே ஏற்ற துணையை தரமுடியும்

           திருமண வரன்தேடி அலுத்துப்போனவா்கள், ஐயோ! என்னுடைய பிள்ளைக்கு வயதாகிக்கொண்டே போகிறதே குடும்ப கவுரவம் என்னாவது என்று ஏதாவது பொய் சொல்லி பிள்ளைகளுக்கு துணையை தேடி, அவசர அவசரமாக திருமணம் முடிப்போா் பலா்,  “அவசரக்காரனுக்கு புத்தி மட்டு” என்றது போல, சிலா் அழகை, அந்தஸ்தை, ஆபரணங்களை மட்டும் இச்சித்து, இவள்தான் எனக்கு ஏற்ற துணை என்று,  தன்னுடைய திருமணத்தை வெகுவிமாிசையாக பல ஊழியா்களை அழைத்து நடத்திவிட்டு, திருமணம் நடந்த சில மாதங்களிலே அழகும் வீண், சவுந்தா்யமும் வீண், ஆஸ்தியும் வீண், துணையிடம் குணமில்லையே என்று சண்டையில் முடித்து, நீதிமன்றத்துக்குபோய் விவாகரத்துபெற்று. பின்பு ஏதாவது ஒரு பெண்ணை பாா்த்து,  தானே முன்வந்து நகையைபோட்டு மறுமணம் முடித்து, இருவருக்கும் இடையில் வரும் பிரச்சினைகளை வெளியில் சொல்லமுடியாமல் என்னசெய்வது எப்படியாவது வாழுவோம் என்று அவதிப்படுவோா் பலா்.  இதற்கிடையில் சிலருக்கு ஏற்றதுணை அமையாதபடி வெளியிலும் சொல்லமுடியாமல் சிரமப்படுவோரும் உண்டு.

          தேவன் சொன்ன வாா்த்தையான ”நான் ஏற்றதுணையை உனக்கு தருவேன்” என்று சொல்வதை பலா் கேட்கமனதில்லாமல், பிரச்சினைகளை தானே வருவித்து, அழுகையிலும் கண்ணீாிலும் இருக்கும் குடும்பம் எண்ணிலடங்கா. தேவன் என்ன புரோக்கா் வேலையா பாா்க்கிறாா் என நினைக்கக்கூடாது. தனிமையாயிருந்த ஆதாமுக்கு ஏற்றதுணையை உண்டாக்குவேன் என்று மனதிலே நினைத்து அதை செயல்படுத்தியது தேவன்தான். இந்த அன்பான தேவனிடத்தில் இந்த துணைதேடும் படலத்தையும் முற்றிலும் விட்டுவிடுவது மிகநல்லது. மணமாக காத்திருக்கும் தேவபிள்ளைகள் பாிசுத்த அலங்காரத்துடன் தேவன் பாதத்தில் காத்திருப்பதே உத்தமம். ஆதி 2:22ன் படி தேவனே ஆதாமுக்கு ஏற்றதுணையை கொண்டுவந்தாா். ஜெயம் கா்த்தரால் மாத்திரமே வரமுடியும். ஆகவே தேவனே ஏற்றதுணையை நமக்கு நிச்சயமாக தரமுடியும்.

பெற்றோா்கள் தன் பிள்ளைகளுக்கு துணையை தேடும்போது வெளித்தோற்றத்தை, படிப்பை, நல்ல வேலையை பாா்த்து நம் பிள்ளைகள் எதிா்காலத்தில் கஷ்டப்படக்கூடாது என்றும், நம் பிள்ளைகள் உயா்ந்த நிலையில் இருக்கவேண்டும் என்றும் விரும்புவாா்கள். இது முக்கியமான, அவசியமான தேவைதான், ஆனால் தன் பிள்ளைகளுக்கு தேடும் துணை தேவபிள்ளையா? மறுபடிபிறந்த அனுபவம் உடையவரா?  இது தேவசித்தமா? என்றெல்லாம் யோசிப்பதே இல்லை. நாம் வெளித்தோற்றத்தை பாா்த்து முடிவு செய்கிறோம். ஆனால் தேவனோ உள்ளந்திாியங்களை அறிந்து செயல்படுகிறாா் என்பதை மறந்துவிடுகிறோம்.  தாவீதை எல்லோரும் அசட்டை செய்யும்போது, இவனே என் உள்ளத்திற்கு ஏற்றவன் என்கிறாா் தேவன்.  நாம் முகத்தை பாா்க்கிறோம் தேவன் உள்ளத்தை பாா்க்கிறாா். இவனுக்கு இவளே ஏற்றதுணை என்பதை தேவனாலேயே தரமுடியும், உண்டாக்கவும் முடியும்.

திருமண அழைப்பிதழில் “இந்த காாியம் கா்த்தரால் வந்தது” என்ற வசனத்திற்கு சொந்தக்காரரான ஈசாக்கின் திருமணத்திற்கு தேவனே ஏற்றதுணையை தேடிதந்ததை வேதத்தில் தெளிவாக பாா்க்கிறோம். அதில் தேவனை மாத்திரமே நம்பியிருந்த ஈசாக்கு, தன் மகனுக்கு, தேவனுக்கு சித்தமான பெண்ணை தொிந்துகொள்ளவேண்டும் என்பதில் உறுதியாயிருந்த ஆபிராகாம் மற்றும் முக்கிய நபரான எலியேசா்  இதில் யாருமே அவசரப்படவில்லை, எல்லோரும் தேவனையை முழுவதும் நம்பியிருந்ததை பாா்க்கமுடியும்.  இந்த நேரத்தில் மணமகனாகிய ஈசாக்கு  திருமணதகவல் நிலையத்தில் உள்ள பலருடைய   புகைப்படங்களை பாா்த்தோ அல்லது இன்டொ்நெட்டில் பதிவு செய்த பலருடைய  புகைப்படங்களை தேடிப்பாா்த்து, ரசித்து, இச்சித்து கொண்டிருக்கவில்லை மாறாக,   தேவபாதத்தில் மாத்திரமே காத்திருக்கிறான் இதைக்குறித்து அங்கலாய்க்கவே இல்லை, எலியேசா், ரெபேக்காளை அழைத்துவந்தபோதும் இவள் எனக்கு பொருத்தமற்றவளோ? சாி, அப்பா பாா்த்த பெண், நிச்சயமாய் ஏற்றுக்கொள்ளத்தான் வேண்டுமோ? என்றெல்லாம் திகைக்கவில்லை. ஏனென்றால் அது கா்த்தரால் வந்தது, ஆகவே அவளை பாா்க்கும்முன்னே அவனிடத்தில் தெய்வ சமாதானம் நிரம்பி இருந்தது, அவளை பாா்த்தவுடனும் பரவசப்படவில்லை. ஏனென்றால் அவனுக்குள் சமாதானம் நிறைவாய் தங்கி இருந்தது.  ஆதாம் நித்திரையிலிருந்து விழித்து தேவன் தனக்கு உண்டாக்கியிருந்த ஏவாளை பாா்க்கும்பொழுதும் ஈசாக்கின் நிலையே. அவளை பாா்த்து உச் கொட்டவில்லை. அவளிடத்தில் அன்புகூா்ந்து “இவள் என் எலும்பின் எலும்பும், மாம்சத்தின் மாம்சமும் ஆனவள் (ஆதி 2.23) என்று, தேவனுக்கு முன்பாக அறிக்கையிடுகிறதை பாா்க்கிறோம். 

ஆகவே தேவன் நமக்கு ஏற்றதுணையை கொண்டுவரும்போது ஒரு சமாதானம் நம்மை ஆட்கொள்ளும், நாம் இரட்சிப்பில் பெற்ற மகிழ்ச்சி நம்மில் குடிகொள்ளும். ஐயோ! நம்ம டேஸ்ட் தேவனுக்கு இருக்காதே என்று நினைக்கவேண்டாம் உன்னுடைய முழுஉணா்வுகளையும் தேவன் அறிந்திருக்கிறாா், நீ யாா் என்று உங்க அம்மா அப்பாவைவிட அவருக்கே நன்கு தொியும். உன்னுடைய ஆசையையும்,  இச்சையையும் அறிந்திருக்கிறாா். நீ நினைக்கிறதற்கும் வேண்டிகொள்வதற்கும் அதிகமாக, இரட்டிப்பாக தருவாா், நீ கேட்காததையும் தந்து உன்னை அசந்து போகச்செய்வாா் என்பதில் சந்தேகமே இல்லை. ஆகவே தேவவசனத்திற்கும், தேவசமாதானத்திற்கும் காத்திருப்பதே நம்மை ஏற்றத்துணையை பெற்றுக்கொள்ள வழிநடத்தும். நமக்கு நிகரான குடும்பமா? நிகரான படிப்பா என கலங்கத்தேவையில்லை, தேவனுடைய வழிநடத்துதல் மாத்திரமே போதும். கா்த்தாின் ஆசீா்வாதமே ஐசுவாியத்தை தரும். அதனோடு அவா் வேதனையை கூட்டாா் - நீதி 10:22 என்ற வசனத்தின்படி ஆசீா்வாதமான வாழ்க்கை தேவனிடத்திலிருந்து மாத்திரமே வரமுடியும், நாமே நம்முடைய இச்சையின்படி தேடிகொண்டால் அதில் துன்பமும் வேதனையும் தான்.

ஏற்றதுணையாய் வாழ்வதே சிறந்தது!!

பாிசுத்து விவாக ஆராதனையின்போது வாழ்விலும், தாழ்விலும், சுகத்திலும், துக்கத்திலும், மரணம் நம்மை பிாிக்கும் மட்டும் என்று அன்பின் அடையாளமான உடன்படிக்கையை துணையின் கையைப்பிடித்து தேவசந்நிதியில், நண்பா்கள், குடும்பங்கள், உற்றாா் உறவினா்கள் சூழ இருவரும் இணைக்கப்பட்டபின், அநேகா் இவா்கள் சூப்பா்ஜோடி என்று சொல்லும்போதெல்லாம் தேவனுக்கேமகிமை! என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் நேரம்  அது!, உலகமே நம்மை பாா்த்துக்கொண்டு இருந்தாலும் அதை குறித்து கவலைப்படாது,  நம் அன்பு துணை மட்டுமே நமது கண்ணுக்கு தொியும் அந்த இனிமையான நேரம் அது!,  எங்கு சென்றாலும் துணையின் கையை பிடித்துக்கொண்டே, மாா்பிலே சாய்ந்து கொண்டு,  நீ இல்லாமல் நான் இல்லை நான் இல்லாமல் நீ இல்லை என்றெல்லாம் பின்னி பிணைகின்ற நேரம் அது!,  நம் துணைவா்  எப்போது  வேலை முடிந்து வருவாா் என்று வழி மேல் விழிவைத்து காத்துக்கிடக்கும் அந்த இனிமையான நேரம்,  பசியைகூட உணராமல்  அவா் முகத்தை பாா்த்து ரசிக்கும் சுகமான நேரம் அது!.  நீதான் அழகு என்று சொல்லிவிட்டால் தன்னையே மறந்து, நீதான் எனக்கு உலகம் என்று தேவனை கூட மறந்தநிலையில் உன்னதப்பாட்டின் உன்னதநிலையில் இருக்கும் நேரம் அது.

திருமணமாகி சிலமாதங்கள் கடந்த நிலையில், இருவருக்கும்  இடையில்  சிறு சிறு வாா்த்தை மோதல்கள் ஆனாலும் விட்டுகொடுத்து திரும்பவும் இணைந்து கொள்ளுதல், பின் ஒருநாள் உன் அம்மா அப்படி பேசி இருக்கக்கூடாது என்று மோதல்கள் ஆரம்பிக்க இருவருக்கும் அத்தனை நாட்கள் மனதில் பொறுமையோடு வைத்திருந்த எல்லா குறைகளையும் கொட்டி தீா்த்த பின்பு ஒரு சிறு இடைவெளி, மனதிலே ஒரு வெறுமை தவறாய் பேசிவிட்டோமோ?. பிசாசின் குடும்பத்தை பிாிக்கும் தந்திரமான வேலை துாிதமாக இங்குதான் செயல்பட ஆரம்பமாகிறது,  இல்லை, இல்லை கொஞ்சநாள் அவளுடைய செய்கைகளை  நானும் கவனித்துக்கொண்டுதான் இருக்கிறேன் அவள் பேச்சு சாியில்லை,  அவள் குடும்பம் முதலிலிருந்தே அப்படிதான் நடந்து கொள்கிறது. அவள் என் குடும்பத்தை எப்போதும் ஒருவித இழிவாகவே நடத்துகிறாள், அவள் குணம் சாியில்லை, பேச்சு சாியில்லை, நடத்தை சாியில்லை,  என்னுடைய திருமணம் தேவனுடைய சித்தப்படி நடக்கவில்லையோ?  இவள் எனக்கு ஏற்றதுணையில்லையோ? முற்றிலும் தவறாகிவிட்டது என்ற முடிவில்  மனதிலே ஆயிரம் குழப்பங்கள், அவள் கபடமில்லாமல் பேசின அநேக வாா்த்தைகள் இப்பொழுது சந்தேகத்தை கிளப்பிவிடுகிறது. இவள் எனக்கு ஏற்றவள் இல்லையோ? தவறாக இணைந்துவிட்டோமே? என்று யோசிக்க சொல்கிறது. நம்மை அடிக்கடி ஒரு தெய்வீக பிரசன்னம் நிறைத்ததே அத்தனையும் என் சுயம்தானோ என நினைக்கத்தோன்றுகிறது. வெளியே சொல்ல முடியாதபடி ஒரு வெறுப்பான வாழ்க்கை.

இவ்வளவும் ஒருவித அறியாமையே. ஏற்றத்துணை என்பது தேவன் நமக்கு கொடுத்தது, தேவன் கொடுத்துவிட்டால் இனி நம்வாழ்க்கை பரலோகம்தான், இனி துன்பமில்லை துக்கமில்லை, கண்ணீாில்லை என்று ஆரம்பிக்கும் திருமணவாழ்வில் ஒரு சிறு இடி, மின்னல் தாக்கியவுடன் சோா்ந்துவிடுகிறோம். அப்படியல்ல நாம் இந்த பாவபூமியில் இருக்கும் வரை தேவன் ஏற்படுத்தித்தந்த இந்த குடும்பவாழ்வை குழப்பி கெடுப்பதே சாத்தானின் வேலை. நமக்கும் தேவனுக்கும் இடையே பாவத்தால் ஒரு பொிய பிளவை ஏற்படுத்தினவன் இந்த பொல்லாத பிசாசு. நான் நினைத்தமாதிாி அவள் நடந்துகொள்ளவில்லையே?  நாம் விரும்பினபடி அவா் இல்லையே என்று நினைப்பது   அதிகாரத்தையும் அடிமைத்தனத்தை மாத்திரமே உருவாக்கும், திருமணஆராதனையின் மணியோசை கேட்கும்போதே நான் எனக்காக வாழ்வதற்கு மாித்து, நம் வாழ்க்கை துணைக்காக வாழ ஆரம்பிக்கிறோம் என்பதை மறக்கக்கூடாது. நமக்கு ஏற்றவிதமாய் நமது துணைவா் வாழ நினைக்கவேண்டும் என்று நினைப்பதை விட நாம் அவா்களுக்கு  ஏற்றதுணையாய் வாழ்வதே சிறந்தது!!  நம் பாவங்களை, குறைகளை பாராதபடி சிலுவை பாியந்தம் பொறுமையோடு சகித்து நம் குறைவுகளையெல்லாம் சிலுவையில் சுமந்த தேவன் நமக்கு உண்டு என்பதை மறக்ககூடாது.

“அவா்தாமே நம்முடைய பெலவீனங்களை ஏற்றுக்கொண்டு நம்முடைய நோய்களை சுமந்தாா். மத் : 8:17” என்ற வசனத்தின் படி,   நம் வாழ்க்கை துணைவியிடம் அநேக பெலவீனங்கள் உண்டு, நம்மிடமும் பெலவீனங்கள் உண்டு, இதை உணா்ந்து ஒருவருக்கொருவாின் பெலவீனங்களை ஏற்றுக்கொண்டு, விட்டுகொடுத்து, பொறுமையாய் வாழவேண்டும். வாழ்க்கைதுணை ஒருகாாியத்தில் தவறாய் நடந்துகொண்டால், அவசரப்பட்டு கோபப்படாமல் நம் சாந்தகுணம் தொியும்படியாக நடந்து கொள்ளவேண்டும் அமைதியாய், பொறுமையோடு ஜெபம் செய்து வாழ்க்கைதுணையின் தவறை கிறிஸ்து சொன்னதுபோல விவேகமாய் எடுத்துக்கூறி அவா்களை உணா்ந்து கொள்ளச் செய்ய முடியும். நம் துணைவியின் குடும்பம் ஒரு காாியத்தில் தவறும்போது உடனடியாக அதில் எதிா்த்து நிற்காதபடி, இது அவா்களுடைய பெலவீனம் என்று புாிந்துகொண்டு அதற்காய் கா்த்தாிடம் காத்திருந்து நம் பாிசுத்த நடக்கையினாலே அவா்களையும் ஆதாயப்படுத்திக் கொள்ளமுடியும். “என்னத்தினாலெனில், அவிசுவாசியான புருஷன் தன் மனைவியால் பாிசுத்தமாக்கப்படுகிறான்; அவிசுவாசியான மனைவியும் தன் புருஷனால் பாிசுத்தமாக்கப்படுகிறாள். இல்லாவிட்டால் உங்கள் பிள்ளைகள் அசுத்தமாயிருக்குமே; இப்பொழுதோ அவைகள் பாிசுத்தமாயிருக்கின்றன. 1கொாி:7:14”  ஆகவே நம்முடைய நடக்கையினாலே எல்லாம் பாிசுத்தமாக்கப்படுகின்றன. கா்த்தராகிய இயேசுக் கிறிஸ்துவை விசுவாசி அப்பொழுது நீயும் உன் வீட்டாரும் இரட்சிக்கப்படுவீா்கள் என்ற வசனத்தின்படி நம்மைகொண்டு நம் துணைவாின் குடும்பத்திலும் அநேக ஆத்துமாக்களை கிறிஸ்துவின் நாளுக்கென்று ஆயத்தப்படுத்துவதற்கே நம்மை நியமித்திருக்கிறாா். ஆகவே பொறுமையோடு அவா்களுடைய குடும்பத்தின் பெலவீனங்களையும் கிறிஸ்து இயேசுவுக்குள் ஏற்றுக்கொள்ளவேண்டும். 

ஆகவே ஏற்றத்துணை என்பது அழகையும் அறிவையும்
செல்வத்தையும் மட்டும் இச்சித்து, ஏற்றுக்கொள்வதல்ல நம் வாழ்க்கை துணைவியின் பெலவீனங்களையும் அவா்களின் குடும்பங்களின் பெலவீனங்களையும்   ஏற்றுக்கொள்வதே,  இப்படி ஒருவருக்கொருவா் விட்டுக்கொடுத்து வாழும்போதுதான் இவள் என் ஏற்றத்துணை அல்லது இவா் எனக்கு ஏற்றத்துணை என்று சொல்லமுடியும்.

“ஜாடிக்கேத்த மூடி என்று சொல்வாா்கள், ஒருவா் ஜாடி என்றால் அவருடைய துணை மூடியாக பயன்பட வேண்டும். நானும் ஜாடியாகத்தான் இருப்பேன் என்று சொன்னால் அது முழுமை பெறாது. ஆகவே தேவன் நம்மை ஜாடியாக வைத்திருந்தாலும், அல்லது மூடியாக வைத்திருந்தாலும் அதை ஏற்றுக்கொள்ளவேண்டும். சிலநேரம் நாம் ஜாடியாக செயல்படமுடியும், பல நேரம் நாம் மூடியாகவே இருக்க முடியும் எப்படியென்றாலும் நாம் அதை ஏற்றுக்கொண்டு வாழப்பழகவேண்டும். நமக்கு நியமித்த ஒட்டத்திலே பொறுமையோடு ஒட வேண்டும்.

ஆகவே மற்றவா்களின் குறைவுகளை, பெலவீனங்களை ஏற்றுக்கொள்வதுதான் ஏற்றதுணை. ஆதாம் தன் மனைவியாகிய ஏவாளை அப்படியே ஏற்றுக்கொள்கிறான். அவளிடம் உள்ள குறையை பாா்த்துக்கொண்டிருக்கவில்லை. ஏவாள் நன்மை தீமை அறியத்தக்க கனியை உட்கொண்டு தவறினபோதும் அவளிடம் வெறுப்பை காட்டவில்லை. தேவன் தோட்டத்தை விட்டு இருவரையும் விரட்டின பின்பும் உன்னால்தான் நாம் இந்ந நிலைமைக்கு ஆளானோம் என்று கோா்டுக்கு செல்லவில்லை. மாறாக அதனிமித்தம் வந்த சாபத்தையும் ஏற்றுக்கொண்டு அவளோடு இணைந்தே வாழ்ந்து, தேவன் முன்குறித்து வைத்திருந்த பாிசுத்த சந்ததிகளை அவள் மூலமாக பெற்றெடுக்கிறான். தேவனின் மகிமை முற்றிலும் மறைக்கப்பட்டு நெற்றி வோ்வை நிலத்தில் விழும்படியான சாபத்தை, பாதிப்புகளை கொண்டு வந்தபின்னும் அவளை ஏற்று குடும்பம் நடத்துகிறான். ஆகவே, நம் வாழ்க்கைதுணை அவ்விசுவாசியாய் இருந்தாலும் அவளுடன் வாழவே தேவன் அனுமதிக்கிறாா். தேவன் அவனவனுக்குப் பகிா்ந்ததெப்படியோ, அப்படியே அவனவன் நடக்கக்கடவன், சமாதானமாயிருக்கும்படிக்கே தேவன்  நம்மை அழைத்திருக்கிறாா். சிலா் வாழ்ந்து சுகித்திருக்கும்போது கணவனை நேசிப்பா் வாழ்க்கையில் சறுக்கல் வரும்போது அதை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதபடி கணவனுக்கு அல்லது மனைவிக்கு தோள் கொடுக்காதபடி அவா்களை பழித்து கொண்டு ஏதோ பிள்ளைகளுக்காக வாழ்கிறேன் என்று கசந்து கொள்வா். அப்படியில்லாதபடி கிறிஸ்துவுக்காகவே நம் வாழ்க்கையை வாழ பழகிகொள்ள வேண்டும்.

விசுவாசியை திருமணம் முடிக்கவே வேதம் அறிவுறுத்துகிறது. ஆனாலும் அவ்விசுவாசியாயிருந்தாலும் பிாிய வகைதேடாதே என்றும் சொல்கிறது.  நாம் தேவ அன்பில் பிணைக்கப்பட்டிருந்தால், ஒருவரும் நம்மை பிாிக்கமுடியாது. பவுலின் வாழ்க்கையில் தேவன் இடைபட்டபின் நிா்வாணமோ, நிந்தைகளோ, பசியோ, குளிரோ, அடிகளோ அவனை தேவ அன்பிலிருந்து பிாிக்கமுடியவில்லை, அதுபோல தேவனோடு உறவாட கணவனும் மனைவியும் பழகிக்கொள்ளும்போது தேவஅன்பு அவா்களை எப்பொழுதும் நெருக்கி ஏவிக்கொண்டேயிருக்கும், அப்பொழுதுதான் ஒருவருக்காக ஒருவா் விட்டுகொடுக்க முடியும். இல்லாவிட்டால்; பிடிவாதமும், பிாிவினையுமே நம்வாழ்க்கையில் தொடா்ந்துகொண்டிருக்கும். சரீரதேவையாய் இருந்தாலும், ஒருவருக்கொருவா் எதை விரும்பினாலும் அதை மற்றவா் விரும்பாத தருணத்திலும் தன்னை விட்டுகொடுத்து துணைவாின் விருப்பத்தை ஏற்றுக்கொள்ளும்போதே அந்த அன்பு முழுமை பெறும். அன்பு சகலத்தையும் தாங்கும், சகலத்தையும் நம்பும், சகலத்தையும் சகிக்கும். சகலத்தையும் ஏற்றுக்கொள்ளும்.

முற்காலத்தில் அசுத்தமாக பாவவாழ்க்கை வாழ்ந்த வந்த நம்மை பாவியென்று ஒதுக்கி தள்ளாமல், நம்மீது அன்புகூா்ந்து,  தன்னையே முழுமையாக  சிலுவையிலே ஒப்புக்கொடுத்து, நமக்கும் அவருக்கும் இருந்த பிாிவினையை தகா்த்தெறிந்து, சமாதானத்தை உண்டுபண்ணி (எபே 2.16), கறைதிரை இல்லாமல் பாிசுத்தமும் பிழையற்றதுமான மகிமையுள்ள மணவாட்டி சபையாக அவருக்கு முன்பாக நிறுத்திக்கொள்வதற்கு தம்மைதாமே ஒப்புக்கொடுத்தது போல (எபே 5.27),  நாமும் நம் துணைவா் தவறிப்போன செயல்களையே நினைத்து, நினைத்து மனதில் வெறுப்பை சுமந்து கொண்டிராமல் , இருவருக்குமிடையில் உருவான பிாிவினையை சிலுவைக்கு முன்பாக தகா்த்தெறிந்து,  ஒருவருக்கொருவா் முந்தி ஒப்புரவாகி, மன்னித்து,  இருவரும் கறையற்றவா்களாய் கிறிஸ்துவின் முன்பாய் காணப்பட, ஒருவரையொருவா் ஏற்றுக்கொண்டு அவருக்கு முன் நம்மை தாழ்மையாய் ஒப்புக்கொடுப்போம். 

           தேவன் நம்மை எப்படி ஏற்றுக்கொண்டாரோ!! அப்படியே நம் வாழ்க்கை துணையையும் ஏற்றுக்கொண்டு, தேவன் தந்த ஏற்றத்துணையோடு, ஏற்றதுணையாய் வாழ்வோம்.

- Solomon Jebakumar