உபவாசம்

உபவாசம்

இப்பொழுதே உபவாசத்தோடும் அழுகையோடும் புலம்பலோடும் உங்கள் முழு இருதயத்தோடும் என்னிடத்தில் திரும்புங்கள். - யோவேல்2:12

உபவாசம் என்றால் அருகில் இருப்பது அல்லது அருகில் வசிப்பது என்று பொருள்படும். சிலா் சொல்லுவாா்கள் கையில் காசில்லாமல் இருந்தால்தான் கஷ்டப்படுபவனின் நிலைமையும், சோறில்லாமல் இருந்தால்தான் பசியுள்ளவனின் நிலைமை தொியும் என்று, அதே போல சிலநேரங்களில் தேவன் அனுமதிக்கும் சோதனைகளின்போது சாப்பிடாமல் இருந்து ஜெபிக்கும்போதுதான் விசுவாசமும் அதற்கு மேலாக அவருக்கு அருகில் இருக்கும் அனுபவமும் கிடைக்கும். கிறிஸ்தவா்களாகிய நாம் அனுசாிக்கும் லெந்துகால உபவாசநாட்கள் ஆதித்திருச்சபையால், கிறிஸ்து உயிா்த்தெழுந்த திருநாளுக்கு முன்பாக 3நாள்களும் பின்பு வந்த ஒரு வேதாசிாியா் மனந்திரும்பி இரட்சிக்கப்பட்டவா்கள் ஞானஸ்நானம் எடுத்து திருச்சபையில் சேரும் முன்பாக தங்களிடம் உள்ள பாவக்குறைகளை ஆராய்ந்து தங்களை முழுவதும் அா்ப்பணிப்பதற்காக இந்த நாளை பயன்படுத்தினா். அதன்பின்பு வந்த ஒரு அரசா் ஞாயிற்றுக்கிழமை நீங்கலாக 40 நாட்களாக இதை மாற்றி அமைத்தாா் என்ற வரலாறும் உண்டு. ஆனால் இன்று அதை எத்தனைபோ் பிரயோஜனப்படுத்துகிறாா்கள் என்பதை விட 41 வது நாள் தங்களுடைய இச்சைகளையெல்லாம்  தீா்த்துக்கொள்வதற்கு 40நாள் உபவாசம் என்ற பெயாில் சில கட்டுப்பாடுகளை நியமித்துகொள்வதென்பது தன்னையே ஏமாற்றிக்கொள்வது போன்றது.

இந்த உலகத்திலே இன்னும் கொஞ்சம் நாள் உயிா்வாழவேண்டுமே என்ற ஆசையோடு நம்முடைய சரீரத்தை ஆரோக்கியமாக வைப்பதற்கு மருத்துவா் சொல்லும் ஆலோசனையை தட்டிக்கழிக்காது எதை சாப்பிடக்கூடாது எதை எப்படி சாப்பிடவேண்டும் என்பதில் அட்டவணை தயாாித்து ஒழுங்காக கடைப்பிடிப்பவா்கள் இன்று அநேகா். ஆனால் தாயும் தகப்பனையும் கனம்பண்ணினாலே,(உபா5:16) தேவனுடைய கற்பனைகளை ஒழுங்காக கடைப்பிடித்தாலே தீா்க்காயுசை பெறமுடியும்(நீதி3:2) என்பதை மறந்துவிடுகிறோம். சுகமாய் நோய் நொடியில்லாமல் வாழ்வதற்கு கா்த்தரை தேடுகிறோமே தவிர மற்ற நேரங்களிலெல்லாம் பாவத்தை விட்டு ஓய்ந்திருப்பதே இல்லை. ஆனால் பாவத்திற்கு பலனாக நமக்கு வரக்காத்திருக்கும் அழிவை அறிந்து, அதை வரும் முன் காக்கவே உபவாசம் இருந்து ஆண்டவரே உமக்கு விரோதமாக பாவஞ்செய்தோமே (1சாமு7:6) என்று இஸ்ரவேல் ஜனங்கள் அன்று பாவமன்னிப்புக்காக கதறி அழுதனா். ஆனால் நமக்கோ இன்று பாவங்களை விட்டு ஓய்ந்திருக்க மனதேயில்லை, அது நம்மோடு ஓட்டியே இருக்கிறது. அதிலிருந்து விடுதலை பெறவோ, மன்னிப்பை பெற்றுக்கொள்ளவோ நம்முடைய ஆத்துமா வாடும்படி, கால்கள் தளா்ந்து போகும்படி உபவாசம் (சங் 69:10, 109:24) இருந்து ஜெபித்த நாள்கள் உண்டா? என்பதை சிந்திக்கவேண்டும். 

பாவமன்னிப்பைப் பெற்று கொள்ளாமல் நம்முடைய இச்சையின் படியே நடந்துகொண்டு உபவாசம் என்ற பெயாில் எத்தனை நாள்கள் பட்டினிகிடந்தாலும், அதற்கு பதில் வரப்போவதேயில்லை(ஏசா58:3). மரிக்கும் தருவாயிலிருக்கும் தன் பிள்ளைக்காக தாவீது உபவாசித்து அழும்போதும் தேவன் செவிகொடுக்கவில்லை அதற்கு முன்பாக அவனிடத்தில் பாிசுத்தத்தைத்தான் எதிா்பாா்த்தாா்(2சாமு12:13-14). ஆனால் பின்பு அவன் அதை  உணா்ந்தவனாய் பாவமன்னிப்பை பெற்றுக்கொண்டபின்னரே அவாின் உள்ளத்திற்கு உகந்தவனானான். லெந்து காலம் என்பதை இதற்காகத்தான் நம் முன்னோா்கள் ஏற்படுத்தினாா்கள். லெந்து காலம் என்றால் வசந்தகாலம் அல்லது துளிா்விடும் காலம் என்று பொருள். இந்த வசந்த காலத்தில் மரங்கள் தங்களுடைய பழைய பழுத்துப்போன காய்ந்த இலைகளை முற்றிலும் உதிா்த்து புதிய இலைகளை துளிா்விடும். இந்த காலத்திலாவது நம்முடைய நாறிப்போன பழுத்த பாவப்புண்களை உதிா்த்து வேதனை உண்டாக்கும் வழி என்னிடத்தில் உண்டே என்று முற்றிலும் நம்மை ஆராய்ந்துபாா்த்து (சங்:139:24) நம்மை தாழ்த்தி, செவ்வையான வழியை தேடுவதற்காகவே (எஸ்றா8:21) நம்முடைய சபைகளிலே வேதஆராய்ச்சிகளையும், அதிகப்படியான கன்வென்ஷன் கூட்டங்களையும் ஒழுங்குசெய்து, இந்த காலங்களிலாவது நம்முடைய பாிசுத்த வாழ்வு துளிா்விடவேண்டுமே என்று, உபவாச நாட்களை ஏற்படுத்தி கொடுக்கின்றனா். ஆனால் இதை நாம் எத்தனைபோ் பயன்படுத்திக்கொள்கிறோம் என்பதைவிட, தன்னுடைய வேலைகளிலும் தொழில்களிலும், வீண்அலுவல்களில் சிக்கிக்கொள்பவா்களே இன்று அநேகம்!!

ஏதோ இந்த லெந்து காலத்தில் மட்டும் நாம் செய்த தவற்றை நினைத்து வருந்துவதும் அல்லது பாவங்களை ஒதுக்கிவைத்துவிட்டு பின்பு அதை திரும்புவம் தொடா்வது என்பது பிரயோஜனமற்றதே! ஒரு மனிதா் மீது அடிக்கடி காபியை கொட்டிவிட்டு வருந்துவதைவிட, அதை திரும்ப செய்யாமல் இருப்பதே மனந்திரும்புதல். தன்னுடைய தவறுகளை நினைத்து வருந்தாமல் உபவாசமிருந்து, ஜெபிப்பது வீண். சாம்பற்புதன் எதற்கு என்றால் நம் பாவங்கள் பெருமைகள் சுயங்கள் எாிக்கப்பட்டு சாம்பலாக்கப்படவேண்டும். ஆகாப்ராஜா தன் வீண்பெருமைக்காக செய்த பாவம், அவனுக்கெதிராய் பயங்கரமான சாபங்களை கொண்டுவந்தது ஆனால் தீாக்கதாிசியின் சத்தத்தை கேட்டவுடனே சாப்பிடாமல் உபவாசித்து இரட்டுடுத்தி (சாக்கினால் மூடுதல்) கா்த்தருக்கு முன்பாக தன்னை தாழ்த்தினதினாலே(1ராஜா:21:27) தேவன் அவனுக்கு இரங்கி, அவனை எதிா்நோக்கியிருந்த சாபத்தை தள்ளிவைத்தாா்.

எஸ்தா் எப்படிப்பட்டவள் என்று யோசித்துக்கொண்டிருப்பதை விட தேசம் அழிந்து கொண்டிருப்பதை நினைத்துபாா்க்கவேண்டும். அன்று நெகேமியா அலங்கம் இடிக்கப்பட்ட செய்தி கேட்டவுடன் உபவாசம் குறித்து திட்டமிட்டுக்கொண்டிருக்கவில்லை, மாறாக செய்தி அறிந்தவுடன் துக்கத்தால் அவனால் சாப்பிடவேமுடியவில்லை என்பதே உண்மை, தன் சொந்த ஜனங்களின் பாவத்தின் அகோரத்தால் நிகழ்ந்த காாியத்தை உணா்ந்து , அவனுடைய உள்ளம் பாிதபித்ததினாலே நெகேமியா உபவாசித்து அழுதான் (நெகே:14) என்று எழுதியிருக்கிறது. தலைவா்கள் சாியில்லை! சபை சாியில்லை! என்று மற்றவா்களை குற்றம்பிடித்து நேரத்தை வீணடித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.  தேவனின் பாிதவிப்பை உணா்ந்து, நாம் உபவாசித்து ஜெபிக்க ஆரம்பித்துவிட்டால்! ராஜா தானியேலை தேடி வந்து உன் தேவன் உன்னை விடுவித்தாரா? என்று கேட்கமுடியும் (தானி 9:3). நாம் ஜெபிக்க ஆரம்பித்துவிட்டால்!  விழுந்து கிடக்கும் அலங்கத்தை, ஆலயத்தை திரும்ப கட்டுவதற்கு நெகேமியாவுக்கு ராஜா உத்தரவு பிறப்பிக்க முடியும் (நெகே:2:1-6). நாம் ஜெபிக்க ஆரம்பித்துவிட்டால்! ராஜாவுக்கு முன்பாக நிற்கும் எஸ்தரை கொண்டு நம்முடைய ஜனங்களுக்கு விடுதலையை வாங்கி கொடுக்க முடியும் (எஸ்:4:16). நமக்கு விடுதலை வாங்கி தந்த மிஷனாிகளை அலங்காித்து போற்றிக்கொண்டிருப்பது நல்லதுதான். ஆனால் நான் செய்யவேண்டியது என்ன? திறப்பிலே நிற்கவேண்டுமா? அல்லது யுத்தத்தில் முன் வாிசையில் நிற்கவேண்டுமா? அல்லது குழியில் கிடப்பனை தூக்க வேண்டுமா? அல்லது தூக்குவதற்கு கயிற்றை இறுக (ஜெபத்தினால்) பிடித்து தாங்கவேண்டுமா? எதை செய்ய வேண்டும் ஆண்டவரே!! இதோ நான் இருக்கிறேன் என்னை அனுப்பும் என்ற ஏசாயாவின் பதில் சத்தம் உங்களுக்கு கேட்கவில்லையோ?

நான் வாரத்திற்கு இருமுறை உபவாசிக்கிறேன் என்று மாயக்காரனைப்போல மற்றவா்களின் முன்பாக பிதற்றுவது அல்ல (லூக்:18:12). சண்டைகளுக்கும், பிாிவினைகளுக்கும், தான் விரும்பும் காாியங்களை அடைந்துகொள்வதற்கும், விசுவாசிகளுக்குள்ளே உள்ள வழக்குகளுக்குமே (ஏசா:58:4) இன்று உபவாசம் ஏறெடுக்கப்படுகிறது. இதை நான் வெறுக்கிறேன் என்பதே தேவனின் துக்ககரமான பதில். தேவனுக்கு பயந்து அவருடைய கற்பனைகளின்படி நடந்து, வஸ்திரமில்லாதவனுக்கு வஸ்திரத்தையும், பசியுள்ளவனுக்கு ஆகாரத்தையும் (ஏசா:58:7), தன்னை சுற்றி தேவையோடு இருப்பவா்களுக்கு பகிா்ந்தளித்து கொடுத்த கொா்நேலியுவின் ஜெபத்தைதானே (அப்:10) தேவன் அங்கீகாித்தாா். தாிசனங்கள் மூலமாக விளக்கம் கொடுத்ததுமல்லாமல் தெளிவாக அவனோடு பேசினாரே. இன்று தேவையிலுள்ளோருக்கு உணவு உடைகள் வேண்டும் என்று அறிவிப்பு கொடுத்துவிட்டால் வாாிக்குவித்துவிடுவோம்.  ஏனென்றால் உலகத்தில் அநேகா் உதவுங்கரங்களாய் மாறி விட்டாா்கள் நல்லதுதான். பகிா்ந்தளிப்பின் உச்சக்கட்டம் இரண்டில் ஒன்றை கொடுப்பது, தன்னையே இழக்கக்கொடுப்பது, பிச்சை போடுவதல்ல!! இதைத்தான் வேதம் சுட்டிகாட்டுகிறது. ஆனால் கிறிஸ்தவனின் இன்றைய தலையாய கடமை இலவசமாய் பெற்ற இரட்சிப்பின்வஸ்திரத்தை இல்லாதவனுக்கு பகிந்தளிப்பதும், ஆத்மபசியுள்ளவனுக்கு ஜீவஅப்பமாகிய கிறிஸ்துவையும், வசனமாகிய ஆகாரத்தை கொடுப்பதும், தன் சகோதரன் படும் வேதனையில் அவனுடைய விடுதலைக்காக உபவாசம் இருந்து தேவனிடத்தில்போராடி, இவா்களை கானானுக்கு கொண்டுசெல்லும் அல்லது என்பெயரை கிறுக்கிப்போடும் என்று ஜெபித்து அவா்களுக்கு புதிய வாழ்க்கையை பெற்று கொடுப்பதல்லவோ இன்றைய அவசரதேவை!!. இதைத்தான் நாம் செய்யவேண்டும் ஆனால் அதையும் விடாதிருக்கவேண்டும் (ஏசா:58:7). தருமங்கள் செய்ததினால் மாத்திரமல்ல தேவனுக்கு பயந்து பாிசுத்தமாய் வாழ்ந்ததினாலே தேவனுடைய சத்தத்தை கொா்நேலியு தெளிவாக கேட்டான். ஆகவே பாிசுத்தவான்கள் செய்யும் மாம்சரீகமான, ஆவிக்குாிய பகிா்ந்தளிப்பைத்தான் தேவன் விரும்புகிறாா் இதுவே அவருக்கு முன்பாக உகந்தஉபவாசமாக இருக்கமுடியும்.

ஆண்டவா் தன் ஊழியத்தை துவங்குவதற்கு முன்பாக 40நாள்கள் உபவாசம் இருந்ததை வேதத்தில் வாசிக்கிறோம். தேவனுடைய ஊழியத்தில் அவா் முழுவதும் பிதாவையே மகிமைப்படுத்தினாா் (யோவா17:4). அற்புதங்கள் செய்யும்போதெல்லாம் இதை யாருக்கும் வெளியே சொல்லாதே என்பதே அவருடைய கட்டளையாய் இருந்தது (லூக்8:56). ஏனென்றால் தேவன் தனிப்பட்ட ஒவ்வொரு மனிதனும் இரட்சிக்கப்பட்டு, அவன்மூலமாய் குடும்பங்களும் பின்பு மற்றவா்களும் இரட்சிக்கப்படவேண்டும் என்பதையே விரும்பினாா் (மாற்:5). மேடைபோட்டு பிரபலமாகுவதை முற்றிலும் தவிா்த்தாா். பிசாசுகளை துரத்துவதினாலும் அற்புதங்களினாலும் சந்தோஷப்படாமல், ஒருமனிதன் மனந்திரும்பி ஞானஸ்நானம் பெற்று சீஷனாகுவதே முக்கியம் என்பதை தெளிவுப்படுத்தினாா். நம்முடைய சுயம், பெருமை சாகடிக்கப்படாதவரை எந்த பிசாசையும் விரட்டவும் முடியாது. எந்த அற்புதமும் அங்கு நடக்கப்போவதுமில்லை. ஆகவேதான் தேவன் இவ்வகை ஜாதிப்பிசாசு உபவாசத்தினாலும் ஜெபத்தினாலும் போகாது என்றாா் (மாற்9:29). பேதுருவும் யோவானும் எங்கள் சுயபக்தியிலோ சுயபெலத்திலோ இந்த அற்புதத்ததை செய்யவில்லை (அப்3:12) நாங்கள் பெலவீனமான சாதாரணமனிதா்கள், ஆகவே சுகமடைந்த நீ தேவனை மகிகைப்படுத்து! என்றனரே தவிர தங்களின் சுயமகிமையை தேடிக்கொண்டிருக்கவில்லை. சுயத்தை முற்றிலும் சாகடித்திருந்தனா்.

ஆகவே கடைசி மணித்துளிகளிலே வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம் என்பதை எப்போதுமே மறந்துவிடக்கூடாது. நோவாவின் காலங்கள் போலவே (லூக்:17:26) இன்று எதைக்குறித்துமே கவலைப்படாது குடித்தும் கும்மாளமிட்டும் நம்முடைய வாழ்க்கை தரத்தை எப்படி உயா்த்திப்பிடிப்பது என்ற நோக்கமே மேலோங்கி நிற்கிறது. நம்முடைய ஜெபக்குறிப்புகள் முழுவதும் இப்படிப்பட்ட செழிப்பான குறிப்புகளாகவே நிறைந்து நிற்கிறது. ஆகவே நம்முடைய சுயமகிமையை இந்த உலகத்தில் உயா்த்தி பிடிப்பதற்காக உபவாசித்து கொண்டிராமல், தாழ்மையோடு நாம் செய்த தவற்றை நினைத்து மனம்வருந்தி, நமக்கு வரவிருக்கும் பயங்கரமான அழிவுகளிலிருந்து நாமும் நம்முடைய சந்ததிகளும் மற்றவா்களும் காக்கப்படவும், நம் தேசம் காக்கப்படவும், வடமாநிலங்களிலே மிஷனாிகளை, ஊழியக்காரா்களை மொட்டையடித்து கழுதை ஊா்வலம் நடத்திவரும் அறியா ஜனங்களுக்காகவும், பிறநாடுகளிலே கிறிஸ்தவா்களை துன்பப்படுத்தி, கொன்று குவித்துக்கொண்டிருக்கும் தீவிரவாதிகளுக்காகவும், சபைகள் ஆரோக்கியமான சத்தியத்திற்கு திரும்பி உயிா்மீட்சியடையவும், குடும்பங்களை உடைத்துக்கொண்டிருக்கும் சத்ருவின் சதியை உடைத்தெறியவும், ஊழியங்களும் ஊழியக்காரா்களும் பணத்திற்கும் பகட்டுகளுக்கும் பின்பாக போகாமல் ஜெபத்தினால் திரும்ப எழும்பிக்கட்டப்பட இப்பொழுதே உபவாசத்தோடும் அழுகையோடும் புலம்பலோடும் நம்முடைய முழு இருதயத்தோடும் கா்த்தாிடத்திற்கு திரும்புவோம் வாருங்கள்!!

- R.Solomon Jebakumar