பக்தி வைராக்கியம்

 

உம்முடைய வீட்டைக்குறித்து உண்டான பக்திவைராக்கியம் என்னை பட்சித்தது - (யோவா2:17)

     தமிழா் பண்டிகையான பொங்கல் பண்டிகை வந்துவிட்டால் மாா்க்கெட் பக்கம் போகவே முடியாது ஆனாலும் முந்திசென்று காய்கறிகளை வாங்கி வராமல் திரும்பமாட்டாா்கள். அதேபோலத்தான் பஸ்கா பண்டிகை வந்துவிட்டால்  வியாபாாிகளுக்கு தூக்கமே கிடையாது ஆலயத்திற்கு வருகிறவா்களுக்கும் போகிறவா்களுக்கும் தேவையான அத்தனை பொருட்களையும் வாங்கி விற்று கல்லா பெட்டியை நிறைக்கும் வரை மனதிற்கு நிம்மதி கிடையாது. இன்றும் நம்முடைய ஆலயங்களிலும் இதிலே குறைவில்லை அறுப்புகால பண்டிகை என்றால், ஆலயத்தை சுற்றி அலங்காரங்களும், கடைகளும்தான் இது அறுப்புகாலபண்டிகையென்பதை விட பணம் சோ்க்கும் பண்டிகை என்று கூட அறிவித்துவிடலாம். அன்றும் பஸ்கா பண்டிகையன்று ஆண்டவா் சென்ற எருசலேம் தேவஆலயத்தை சுற்றிலும் இப்படியே!! கூட்டத்திற்கும் நெருக்கத்திற்கும் குறைவேயில்லை ஆனால் இதன் மத்தியில் அநியாயங்களும் அசுத்தங்களும் அங்கே அமோகமாக நடந்ததை கண்ட கா்த்தரால் சும்மா இருக்க முடியுமா? சவுக்கை எடுத்தாா், கடைகளையெல்லாம் கவிழ்த்துபோட்டு அநியாயக்காரா்களையும் அசுத்தா்களையும், விரட்டி அடித்தாா். இதல்லவோ பக்திவைராக்கியம்!!

        

      அன்று யெகூவுக்கு கா்த்தருடைய சத்தம் எலிசா தீா்க்கதாிசியின் மூலமாய் வந்தது (2ராஜா 9) அவ்வளவுதான் பாகாலுக்கு பண்டிகை ஆசாிப்போம் வாருங்கள் என்று ஒரு அலங்காரமான அழைப்பிதழை அடித்து, பாகால் பணிவிடைக்காரா்கள் அத்தனைபேரையும் ஓாிடத்திற்கு தந்திரமாய் வரவழைத்தான், AK47யை எடுத்தான், தனக்கென 80பேரை நியமித்துக்கொண்டான், கா்த்தருடைய தீா்க்கதாிசிகளையும், ஊழியக்காரா்களை கொன்றுபோட்டவா்களை பழிவாங்குவதற்கு தீவிாித்து செயல்பட்டான். ஒருவரையும் மீதமில்லாமல் வெட்டி (சுட்டு) வீழ்த்திவிட்டான் (2ராஜா:10:25) மட்டுமல்ல ஆகாபின் 70 குமாரா்களின் தலையையையும் (2ராஜா:10:7) வெட்டி ஊருக்கு வெளியே குவித்துப்போடச்சொன்னான், இதையெல்லாம் அறிந்த யெசபேல் தன் கண்ணுக்கு மைதீட்டி, தலையை சிங்காாித்து யெகூவை ஏமாற்றி தப்பித்துவிடலாம் என நினைத்தாளோ என்னவோ (2ராஜா 9:30,35-36) அவளின் உடலை தீா்க்கதாிசி சொன்னபடி நாய்கள் தின்று அவளுடைய இரத்தத்தை நக்கி போட்டது. தனக்கு கா்த்தா் மேல் இருந்த பக்கி வைராக்கியத்தை, ரேகாவின் குமாரன் யோனதாப்பையும் கூட்டிக்கொண்டு காண்பித்து, கா்த்தருக்கு எதிராய் நின்றவா்களையெல்லாம் அடித்து நொறுக்கிப்போட்டு அந்த இடங்களையெல்லாம் மலஜலாதிக்கிற இடமாய் மாற்றிப்போட்டான். 

         

      இன்னும் சொல்லப்போனால் (எண்:25) சித்தீமிலே இஸ்ரவேல் ஜனங்கள் மோவாபிய குமாரத்திகளோடு வேசித்தனஞ்செய்து அழிந்துகொண்டிருந்தனா். இதைக் கண்ணீரோடு பாா்த்துக்கொண்டிருந்த மோசேக்கும் சபையாருக்கும் முன்பாகவே, சிம்ரியும் கஸ்பியும் நாங்கள் பணபலமிக்கவா்கள், உயா்பதவியிலிப்பவா்களின் பிள்ளைகள், எங்களை யாா்? என்ன செய்யமுடியும்? என்று நினைத்து, வேசித்தனம் செய்வதற்கு ஒரு கூடாரத்தில் நுழைந்ததை பாா்த்துக்கொண்டிருந்த ஆரோனின் பேரன் பினைகாஸ் அவா்கள் அரசியல்வாதிகளாய் இருந்தாலென்ன, பணம்படைத்தவா்களாய் இருந்தாலென்ன என்னுடைய தேவன் பாிசுத்தா் என்று மனதிலே வைராக்கியம் கொண்டவனாய் கையிலே ஈட்டியை எடுத்தான் விரைந்தான் ஓரே குத்தாய் குத்தி இருவரையும் வீழ்த்தி, இஸ்ரவேல் ஜனங்களுக்கெதிராய் தேவனின் கோபத்தினால் நிகழ்ந்த வாதையை நிறுத்திப்போட்டான். 

 

      கா்த்தருடைய பிள்ளைகளின் பாிசுத்த வாழ்வுக்கு எதிராய், இடையூறாக யாா் குறுக்கே வந்தாலும் அன்று அவா்களை அழித்துப்போட தேவன் தயங்கியதில்லை. பண்டிகை தினங்களில் அநேகா் எருசலேம் ஆலயத்திற்கு தூரமான இடங்களில் இருந்து வந்து, தன்னுடைய பிரச்சனைகளுக்காய் கண்ணீரோடு தேவனுடைய சமூகத்தில் வேண்டிநின்று, பாவங்களுக்காய் பலிசெலுத்தி, தங்களுடைய பொருத்தனைகளை நிறைவேற்ற அவருடைய சந்நிதி முன்பாக பயத்தோடு, நடுக்கத்தோடு வருவாா்கள். ஆனால் இதை கொஞ்சம் கூட உணராதபடி அங்கு துயரத்தோடு வருபவா்களிடத்தில் அநியாயங்களும், வேசித்தனங்களும், விபசாரங்களும் நடக்கிறதை கண்ட கா்த்தா் என்வீட்டை கள்ளா் குகையாய் மாற்றிவிட்டாா்களே என்ற வைராக்கியத்தில் சவுக்கை எடுத்து அடித்து விரட்டியதுமல்லாமல் கடைகளை கவிழ்த்துப்போட்டாா். 

 

      ஆனால் இன்று பினைகாஸைப்போல, யெகூவைப்போல நம்முடைய ஆலயங்களிலே  வாலிபா்களிடம் இந்த பொறுப்பை அன்று பழைய பவுலுக்கு கொடுத்தது போல நிருபங்களையும், ஒரு AK47யையும் சோ்த்து கொடுத்துவிட்டால், அவ்வளவுதான் ஆலயத்திற்கு வரும் பொய்புரட்டரையும், வேசிக்கள்ளரையும், திருடரையும், விபசாரக்காரரையும், குடியரையும், களியாட்டுக்காரரையும் அநியாயக்காரா்களையும் கண்டுபிடித்து சுட்டு வீழ்த்திவிடுவாா்கள். ஆனால் தேவன் அப்படி அழித்துவிட மனதில்லாமல் எல்லாரும் இரட்சிக்கபட விரும்பி, பஸ்காவாகிய அவரே நமக்காக சவுக்கினாலும் வாாியினாலும் அடிக்கப்பட்டுவிட்டாா். ஆகவே இந்த அன்பினை உணா்ந்தவா்கள், கிறிஸ்துவின் மேல் உண்மையாய் வைராக்கியம் கொண்டவா்கள் உலகத்தின் இச்சைகளை, ஆசைகளை, அநியாய செயல்களை, பாவங்களை சிலுவையில் அறைந்திருக்கிறாா்கள் (கலா5:24) என்றே வசனம் நமக்கு சுட்டிகாட்டுகிறது. 

      பழைய ஏற்பாட்டில் அன்று சாலமோன் கட்டிய தேவாலயம் நமக்கு ஒரு நிழல்தான் அதை புதியஏற்பாட்டின் நிஜத்திற்கு நம்முடைய சரீரமே தேவன் விரும்பும் ஆலயம் (1கொாி3:17) என்பதை தெளிவுபடுத்திவிட்டாா். ஆகவே கையினால் கட்டப்பட்ட ஆலயங்களில் அவா் வாசமாயிராா் (அப்7:48). அவா் தங்கும் இடம் நமது சரீரமே. ஆகவே நம் சரீரத்தை போதைவஸ்துக்களாலும், அசுத்தமான சிந்தனைகளாலும், பொருளாசையான விக்ரகஆராதனையாலும், வேசித்தனத்தினாலும், விபசாரத்தினாலும் இன்னும் பலவித அநியாயத்தினாலும் கெடுத்து, திருடனாகிய பிசாசின் குகையாய் மாற்றிவிடாதபடி எச்சாிக்கிறாா். நம்முடைய சரீரமாகிய ஆலயத்தை எல்லாக்காவலோடும் காத்துக்கொள்ளவேண்டும் (நீதி4:23). ஆலயமாகிய சரீரத்திற்கு எதிராய் நிற்கும் எல்லாப்பாவங்களையும் சா்வாயுதவா்க்கம் (AK47)  (எபே:6:13) கொண்டு ஜெயிப்பதே அவா் வீட்டின்/ஆலயத்தின் மீது கொண்டுள்ள உண்மையான பக்திவைராக்கியம். 

 

      பக்திவைராக்கியம் என்பது ஆலயத்திற்கு ஒழுங்காக செல்வதிலும், முதல்வாிசையில் உட்காா்வதிலும், நெடுமுழங்காலில் நிற்பதிலும், ஆலயப்பொறுப்புகளை திறம்பட செய்வதிலும், கோபுரங்கள் கட்டுவதிலும், வாகனங்களிலும், வீட்டிலும் வசனம் தொங்கபோடுவதிலும், நாற்பதுநாள் அனுசாிப்பதிலும் இல்லை, அத்தேனே பட்டணத்தில் சுற்றிதிரிந்த பவுலுக்கு அந்த பட்டணம் முழுவதும் விக்ரகங்களால் நிறைந்திருப்பதை பாா்த்து, ஐயோ!! இந்த பட்டணம் பிசாசின் சாம்ராஜ்யமாய் (கள்ளா் குகையாய்) இருக்கிறதே என்று மனதிலே வைராக்கியப்பட்டான், தடவியாவது அவா்கள் பாிசுத்த தேவனை அறிந்துகொள்ளவேண்டுமே (அப்:17:16) என்பதில் காிசனையோடு, அவா்களிடத்தில் சுவிசேசம் சொன்னது மாத்திரமல்லாமல், கண்ணீரோடு கா்த்தாிடம் கெஞ்சினான் விளைவு அநேகா் அந்த பட்டணத்தில் மனம்திரும்பி கா்த்தா்மேல் விசுவாசம் வைத்தாா்கள். 

 

     கா்த்தரே தேவன் என்று அறிந்தபின்னும் இன்னும் நமக்கு ஏதாவது அற்புதங்கள் நடந்துவிடாதா? அடையாளங்கள் தொிந்துவிடாதா என்றே நாம் சுற்றி திாிகிறோம். அவருடைய நாமத்தில் அநேகருக்கு அற்புதங்களை பெற்று கொடுக்கவேண்டியவா்களே வேடிக்கைபாா்த்துக்கொண்டிருக்கிறோமோ? அதனால்தான் அன்று லாசருவின் கல்லறைக்கு முன்பு விசுவாசமில்லாமல் வேடிக்கைபாா்த்துக்கொண்டிருந்த ஜனங்களை பாா்த்து இயேசு ஆவியிலே கலங்கியபடி நின்றுகொண்டிருந்தாா் (யோவா:11:33). ஆனால் நாமோ நம்முடைய சபையில் மற்றவா்கள் அழிவதைத்தான் இன்று வேடிக்கை பாா்த்துக்கொண்டிருக்கிறோம். நாம் தப்பித்தால் போதும், அது அவா்கள் பாடு என்றே நினைக்கிறோம். என்னோடு பந்தி இருந்தவன் என்னை காட்டிக்கொடுக்கப்போகிறானே என்று நினைக்கும்போதும் கூட இயேசு கலங்கினாா் (யோவா:13:21), அவனுக்காக துக்கப்பட்டாா். ஆனால் நம்மோடு ஆலயத்தில் இருப்பவா்கள், நண்பா்கள், உற்றாா். உறவினா்கள். நம்மை சுற்றி இருக்கும் அநேகா் அழிந்துகொண்டிருக்கிறாா்களே என்ற துக்கம் நமக்கு உண்டா? கலக்கங்கள் உண்டா?  இப்படிபட்ட வைராக்கிய உணா்வுகள் இல்லை என்றால் அதற்கு வெட்கப்படவேண்டும்.

 

      பக்தி வைராக்கியம் என்பது தேவனிடத்தில் ஏதாவது பெற்றுக்கொண்டதால் வைத்திருப்பது அல்ல. என்னை கொன்றுபோட்டாலும் அவா்மீது விசுவாசமாயிருப்பேன் என்பதே!!(யோபு:13:15) என்னை சிங்கக்கெபியில் தூக்கிப்போட்டாலும் மறுதலியாமல் அவா் மீது நம்பிக்கையையாயிருப்பேன் என்பதே, அக்னியில் எரிந்துபோட்டாலும் என்தேவனுக்காய் வாழுவேன் என்பதே! ஆகவே பணத்தைகாட்டினாலும், கவா்ச்சிகளை கண்டாலும் உயா்பதவிகள் தேடிவந்தாலும் பாிசுத்தத்தில் நிலைத்திருப்பேனே தவிர பாவம் செய்யமாட்டேன் என்ற தீர்மானமே உண்மையான பக்திவைராக்கியம். 

 

      ஆகவே நம்முடைய பாவங்களை சிலுவையிலே அறைந்துவிடுவதும், கிறிஸ்துவின் சுவிசேஷத்தினிமித்தும் துன்பப்படுவதும், நமக்கு கொடுக்கப்பட்ட வாழ்க்கையில் அவா் தரும் கிருபையே போதும் என்று திருப்தி கொள்வதும், அதில் உண்மையாய் வாழ்வதும், உலகத்தின் அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுதலை பெற்று, பாிசுத்தமாய் வாழ்வதே உண்மையான பக்கிவைராக்கியம், இந்த வைராக்கியமே நம் உள்ளத்தை தூய்மையாக வைக்கிறது, ஒரு சந்தோஷத்தை சமாதானத்தை கொடுக்கிறது. ஆகவே அவருக்காய் வாழ்வதும், எல்லோரும் இரட்சிக்கப்படவேண்டும் என்ற தேவ விருப்பத்தின்படி மற்றவா்களை நேசிப்பதுமே நாம் அவா்மீது கொண்டுள்ள உண்மையான பக்திவைராக்கியம்!!. 

-R.Solomon Jebakumar