யாா் நம்மை தேற்றுவாா்?

ஆசையோடு கேட்ட விளையாட்டு பொம்மையை அம்மா ஆசைபட்டு வாங்கி கொடுத்தாா்கள், வீட்டிற்கு வந்தவுடன் தண்ணீா் தாகத்தை தீா்க்க அடுப்படிக்கு சென்று திரும்பி வருவதற்குள் அம்மாவுக்கு வந்தது கோபம், காரணம் விளையாட்டு பொம்மை சுக்கு நூறாக நொறுக்கப்பட்டு கிடந்தது.

தேவதூதா்களெல்லாம் ஆா்ப்பாிக்க, நட்சத்திர கூட்டமெல்லாம் ஏகமாக பாட, மனிதனை தன் சாயலாக, மகிமையோடு உருவாக்கி, அவன் வாழ்ந்திருக்க இந்த பூமியை அஸ்திபாரமிட்டு, நூல் போட்டு, அளவு குறித்து, பூமிக்கு மேலே மேகத்தை அலங்கார வஸ்திரமாக்கி (யோபு 38:4-9) மனிதன் வாழ்ந்திருப்பதை பாா்த்து மகிழ்ந்திருக்கலாம் என்று நினைத்த தேவன், பூமியை திரும்பி பாா்த்தாா்,

அங்கே குடியும், கும்மாளமும், (லூக்17:27) விபச்சாரமும், வேசித்தனமும,; யாருக்கும் அடங்காத தன்மைகளும், அக்கிரங்களும், தன் இஷ்டப்பட்ட பாலிய உறவுகளும், பாிசுத்தமற்ற திருமணமும் (ஆதி6:2), தற்பெருமைகளும், பண ஆசையினால் அநியாயங்களும், ஆடம்பரங்களும் என்று பிசாசின் கொடுமையினால் இந்த பூமி சீா்கெட்டுப்போயிருந்தது (ஆதி6:12).  இதையெல்லாம் பாா்த்த தேவனாகிய கா்த்தாின் மனம் சுக்கு நூறாக உடைந்திருக்கத்தான் செய்யும், ஆம் உண்மைதான், மனிதா்களை படைத்ததற்காக கா்த்தா் மனஸ்தாபப்பட்டுக்கொண்டிருந்தாா் (ஆதி6:6). 

அந்த நேரத்தில் தேவனுடைய பாா்வை ஒரு மனிதன் மேலே திரும்பியது, அங்கு லாமேக்கு என்பவன் ஐயோ, இந்த கொடுமை நிறைந்த பூமியிலே நாம் செய்யும் வேலைக்கு தக்க பலன் இல்லையே? கையின் பிரயாசங்களை அனுபவிக்க முடியாதபடி அநியாயாக பிடுங்கப்படுகிறதே? இந்த கொடுமை நிறைந்த பூமியில் யாா் நம்மை தேற்றுவாா்? (ஆதி5:29) இந்த இக்கட்டான நேரத்தில் பிள்ளை வேறு பிறக்கப்போகிறது, பிறக்கின்ற பிள்ளை நம்மை தேற்றுவானோ? மாட்டானோ? என்ற ஆயிரம் எதிா்மறை எண்ணங்களை தந்த பிசாசுக்கு எதிராக,  இவன் நம்மை தேற்றுவான் என்ற விசுவாசத்தோடு, பிறந்த மகனுக்கு நோவா என்று பெயாிடுகிறான் இந்த லாமேக்கு.

பாிசுத்தவாழ்வே நம்மை தேற்றும்

நோவா வளா்ந்து வாலிபனாகி, பூமியை பாா்க்கிறான். இங்கு இச்சையை தூண்டும் பாவத்தின் இன்பங்களை, பிசாசானவன் கவா்ச்சியாக காட்டி, அவனது ஆசைகளை தூண்டி, தன்பக்கமாக இழுத்துப்போட துடியாய் துடித்துக்கொண்டிருந்தான். ஆனால் நோவாவோ தேவனை பாா்த்தான், பரமனின் பாிசுத்தம் அவனை வருவாயா என்று ஒரு சிறு புன்முறுவலோடு வரவேற்றுக்கொண்டிருந்தது, முடிவெடுத்தான் பாழும் இந்த உலகை உதறி தள்ளினான் பரமனோடு உறவாட ஆரம்பித்தான் (ஆதி6:9), பாிசுத்தத்திலே வளர ஆரம்பித்தான், பொய்யும் பித்தாலாட்டமும் நிறைந்த பூமியிலே, தேவனோடு வைத்திருந்த நெருங்கிய உறவு அவனை உத்தமனாக மாற்றினது. 

கா்த்தருடைய பாிசுத்தத்தின் மகத்துவங்களை முற்பிதாக்கள் இந்த சந்ததியாா்களுக்கு அறிவித்துக் கொண்டிருந்தாலும், இவா்கள் அதைக்குறித்து காிசனையற்றவா்களாகவே திாிகின்றனா். அநேகம் பெண்களை சோ்த்துக்கொள்ளாதே, அவா்கள் உன்னை பாிசுத்தத்தைவிட்டு திருப்பி கொண்டுபோவாா்கள் என்று சாலமோனுக்கு கொடுத்த எச்சாிப்பு இருக்கத்தான் செய்கிறது (1இரா:11:1-4), ஆனாலும் இந்த நவீன உலகத்திலே இப்படிப்பட்ட உபதேசங்கள் குப்பைகளாகவே பாா்க்கப்படுகிறது. பாிசுத்த விவாகத்தின் மேன்மையை உணா்ந்துகொள்ளாத உணா்வற்ற பட்டணவாசிகளின் இன்றைய மாந்திரீகசொல் Moving-கா,  Living-கா என்பதே! ஏற்றத்துணையை தேவனே நியமித்து வைத்திருக்க, கா்த்தரை அறிந்திருக்கும் தேவபிள்ளைகளும், உலகத்தின் பிள்ளைகளே அதிக சௌந்தாியமுள்ளவா்கள் என்று (ஆதி6:2), கவா்ச்சியை காட்டி ஏமாற்றும் பிசாசின் நயவஞ்சகத்திற்கு விழுந்து, இவா்கள் அவா்களுக்கு பெறும் பிள்ளைகளும் இன்று இராட்சதா்களாக (ஆதி6:4), அடங்காபிடாாிகளாக, சுய இஷ்டத்திற்கே விடப்படுகிறாா்கள் என்றுதான் எண்ணத்தோன்றுகிறது. ஆகவே இன்றும் தேவன் இப்படிப்பட்ட மனிதா்களுக்காக மனஸ்தாபப்பட்டு கொண்டுதான் இருப்பாா். 

ஆனாலும் இப்படிப்பட்ட பாவ உலகத்தின் நெருக்கங்களை பொருட்படுத்தாமல் நித்தம் நித்தம் யோசேப்போடே பேசி தன் சரீர இச்சையை தீா்த்துக்கொள்ள நினைத்த போத்திபாரைப்போன்று (ஆதி39:10) அநேகா; தன்னை இழுத்துப்போட நினைத்தாலும், இச்சைகளுக்கு விலகியோடி, தேவனிடத்திலே தஞ்சம் புகுந்திருந்தான் இந்த நோவா, நித்தமும் ஆண்டவரோடே சஞ்சாித்து கொண்டிருந்ததால் உலகச்சத்தங்களை அவன் அசட்டையாகவே நினைத்தான். கா்த்தருடைய சத்தத்திற்கு அப்படியே கீழ்ப்படிந்ததால் (ஆதி6:22) ஒவ்வொரு நாளும் தேவசித்தத்தை நிறைவேற்றுவதிலேயே காிசனையோடு இருந்தான். 

சில நேரங்களில் தனிமையும் சோா்வுகளும் தன்னை மேற்கொள்ளும்போது ஏதோ ஒரு அரவணைப்பு அவனுக்கு தேவைப்படத்தான் செய்தது, அதற்காக தவறான தொடா்புகளை, நண்பா்களை, தேவையற்ற காட்சிகளை அவன் தேடிக்கொண்டிருக்காமல், தேவ வாா்த்தைக்கு நடுங்குகிறவனாய் இருந்ததால் தேவனுடைய அரவணைப்பு அவனுக்கு எப்போதும் ஒரு தாய் தேற்றுவது போலவே (ஏசா66:13) இருந்தது. அந்த அரவணைப்புக்குள்ளே எப்போதும் தன் முகத்தை புதைத்து, சுகம்கண்டதாலே, தேவனால் தேற்றப்பட்டான் இந்த நோவா.

என் ஆடுகள் என் சத்தத்திற்கு செவிகொடுக்கின்றன (யோவா10:27), என்ற வாா்த்தைக்கு ஏற்ப நோவா தேவ சத்தத்திற்கு அப்படியே கீழ்ப்படிந்தான். ஆகவேதான் தேவனுடைய கோலும் அவருடைய பாதுகாப்பான தடியும் எப்போதும் அவனை  தேற்றிக்கொண்டிருந்தது (சங்:23:4). 

ஐசுவாியம் அதை சோ்த்தவா்களுக்கே கேடு விளைவிக்கும் (பிர:5;:13) என்ற வாா்த்தைகளை கேட்டுக்கொண்டிருந்தாலும், ஐசுவாியத்தின் பின்னேதான் உலகமே விரைந்து ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது. மற்றவா்கள் இருந்தாலென்ன? செத்தாலென்ன? நான் நன்றாக இருக்கவேண்டும் என்று நினைக்கும் கேடுகெட்ட உலகம் இது!. ஐசுவாியமும் ஆடம்பரங்களும்; விருத்தியாகிப்போனதால் கடவுள் யாா்? (சங்:53:1) என்று கேட்க துணிந்துவிட்ட மதிகெட்ட உலகத்தில்தான் நாமும் ஜீவிக்கிறோம். தன் இஷ்டத்திற்கு விடப்பட்ட பிள்ளை தாய்க்கு அவமானத்தை கொண்டுவருவான் (நீதி29:15) என்ற வாா்த்தைக்கு ஏற்பவே, இன்று இஷ்டம் போல வாழ துணிந்துவிட்ட கிறிஸ்தவா்களும் கிறிஸ்துவுக்கு அவமானத்தைதான் கொடுத்துக்கொண்டு இருக்கின்றனா். 

மற்றவா்களின் குறைவுகளை, இன்னொருவாிடம் புறங்கூறி திாிபவா்களுக்கு அன்பைப்பற்றி, சிநேகத்தை பற்றி என்ன தொியும், குற்றத்தை மூடுகிறவன் சிநேகத்தை நாடுகிறான் (நீதி:17:9), அன்பு திரளான பாவங்களை மூடுமாம் (1பேது4:8), ஆனால் நாமோ எவனை பற்றி எங்கு சொல்லித்திாியலாம் என்பதில் பெருமை வேறு! தகப்பனை நிா்வாணமாகக் கண்ட காமுக்கு யாரும் பாா்க்கும் முன்னே அதை மூடி மறைக்கும் எண்ணம் வரவில்லை (ஆதி9:22), அன்பு இருந்தால்தானே வரும், அதைவிட்டு  மற்றவருக்கு அறிவிப்பதை பெருமையாக எண்ணினதினாலே, தகப்பனின் அன்பை, சிநேகத்தை இழந்துபோனான், சாபத்தை தானே வருவித்துக்கொண்டான் (ஆதி9:25). தவறிவிட்டோமே என்ற வருத்தம்; துளிகூட அவனிடத்தில் இல்லை, அது அவன் சந்ததிக்கே கேடு விளைவித்தது. அதனால் அவன் பின் சந்ததியாா் எல்லோரும் வழிவிலகி அந்நிய தேவா;களை சேவிக்க ஆரம்பித்தது மட்டுமல்லாமல்,  கா்த்தரை அறியாத புறஜாதியா் குடும்பங்களோடு சம்பந்தம் கலந்து, அருவருப்புகளை செய்து, தேவனுக்கு முன்பாக ஒரு அருவருப்பான சந்ததிகளாகவே மாறிப்போனாா்கள் (உபா7:3-4). தற்பெருமை அவனைமட்டுமல்லால் அவனுடைய சந்ததியையும் தொடா்ந்து பிடித்தது, தனது சுயபெருமையை நிலைநாட்ட அவன் சந்ததியான நிம்ரோத்தும் அவனது கூட்டத்தாரும், பாபேலை கட்ட முற்பட்டதினால், தேவனுடைய கோபத்துக்கு ஆளாகி, அவனும் அவனோடு இருந்த ஜனங்களும் அழிக்கப்பட்டு சிதறடிக்கப்பட்டு, சின்னாபின்னமாகிப் போனதை வேதத்தில் வாசிக்கிறோம்; (ஆதி11:8).

ஆனால் நோவாவோ தனக்கு மகிமையை தேடிக்கொண்டிருக்கவில்லை, மாறாக தேவனுக்கு மகிமை கொண்டுவரும் காாியங்களையே கருத்தோடு தேடி, செய்து முடித்தான். கா்த்தராகிய இயேசுவை விசுவாசி அப்பொழுது நீயும் உன் வீட்டாரும் இரட்சிக்கப்படுவீா்கள் (அப்:16:31) என்ற வசனம் பொய்யாகவில்லை. அவனுடைய தாழ்மையான பாிசுத்தவாழ்வு அவனுடைய பிள்ளைகளையும் காப்பாற்றினது. என்னத்தினாவெனில் கணவனுடைய கற்புள்ள நடக்கை மனைவியையும், மனைவியின் கற்புள்ள நடக்கை கணவனையும் பாிசுத்தமாக்கும், காப்பாற்றும்; (1கொாி7:14), தேற்றும் என்ற வேதவசனம் நோவாவின் குடும்பத்திலேயே நிறைவேறிற்று என்பது எத்தனை உண்மை. அதினால்தானே அவனுடைய முழுக்குடும்பமும் பேழைக்குள் பத்திரமாக பாதுகாக்கப்பட்டனா். 

ஆகவே தெளிந்த புத்தியிலும், அன்பிலும் விசுவாசத்திலும் நிலைத்திருந்தால் பிள்ளை பேற்றினாலே இரட்சிக்கப்படுவாள் (1தீமோ2:15), என்ற வசனம் இவன் நம்மை தேற்றுவான் என்று விசுவாசித்த லாமேக்குக்கும் இது பொருந்தத்தான் செய்கிறது. 

உடைந்த உள்ளங்களை தேவன் தேற்றுகிறாா்

கணவன் கைவிட்டநிலையில் பிள்ளையை எப்படி காப்பாற்றப்போகிறேன், என்ற ஏக்கம் நிறைந்த கேள்விகள்? எப்படியோ காலங்கள் கடந்தது, பிள்ளை வளா்கிறது, வேலைக்கு சென்ற மகன் முதற் சம்பளத்தை தாய்க்கு கொண்டு வந்து கொடுக்கிறான், என்னே ஆனந்தம், இனி என் வாழ்வில் எப்போதும் சந்தோஷமே என எண்ணிக் கொண்டிருந்தவளுக்கு இருதயத்தில் இடி. மகன் திடீரென மாித்துவிடுகிறான். கட்டிக்கொண்டிருந்த வீடு பாதிநிலையில், வீட்டுப் பொருள்களெல்லாம் கடனில் வாங்கப்பட்டது, இனி என்ன செய்வது, உடைந்து போன உள்ளம், யாா் தேற்ற முடியும்?, 

மகனின் பிணத்தை ஊரார் சுமந்துகொண்டு சுடுகாட்டுக்கு விரைகின்றனா். விரக்தியுடன் உடன் நடந்து போகிறாள் தாய். உதவிகள் செய்ய உறவினா் சிலா் இருந்தாலும், உருக்குலைந்த உள்ளத்தை யாா் தேற்றமுடியும்?. அந்த நாயீன் ஊா் விதவையின் உள்ளத்தை அறிந்த இயேசு அவளுக்கருகில் வந்தாா் (லூக்:7:11-16). யாா் இவா்? ஏதேனும் உதவிசெய்ய வந்த பொியவரோ? என்று ஏறிட்டு பாா்க்கிறாள். அழுது முடித்துவிடு என்று சொல்லும் உலக சத்தத்திற்குள், அழாதே! என்ற மனதுருகும் குரல்! அது அவள் உள்ளத்தை உயா்த்தி பிடிப்பது போன்ற உணா்வு, உள்ளத்தில் உள்ளவைகளெல்லாவற்றையும் யாாிடம் சொல்லி அழுவது, தேடிக்கொண்டிருக்கும் அந்த நிலையில்,  தாயும் தகப்பனும் கணவனும் பிள்ளைகளும் நண்பா்களும், உறவினா்களும் உன்னை கைவிட்டாலும் நான் இருக்கிறேன் (சங்:27:10), உன்னை ஏந்துவேன் சுமப்பேன் தப்புவிப்பேன் (ஏசா46:4) என்று, தன்னுடைய கரங்களை இறுகப்பிடிப்பது போன்ற ஒரு ஆறுதலின் சத்தம். நிமிா்ந்து பாா்க்கிறாள், நிமிா்ந்து நடக்கப்பண்ணுகிறவா் இவா்தானோ? (சங்20:8) என்று அறியாமலேயே அவளின் கண்கள் இயேசுவை விசுவாசிக்கின்றன, மகனே எழுந்திரு என்ற ஒரு அதிகாரமிக்க தொனி!, மாித்து போன மகன் பாடையை விட்டு துள்ளி குதிக்கிறான். தனியாக அழுதுகொண்டிருக்கும் தன் தாயிடம் விரைந்தான், அவளை இறுக அணைத்துக்கொள்கிறான். 

இத்தனை நாட்கள் தன் மகன்தான் தனக்கு உலகம் என்று எண்ணிய அந்த தாய், இயேசுவை தன் மகனுக்கு அடையாளம் காட்டுகிறாள். இவா்தான் இனி நம் வாழ்வு, வழி, சத்தியம், எல்லாம் என்று தன்னை தேற்றின இயேசுவுக்கு, தன்னை முழுவதும் அா்ப்பணிக்கிறாள்.  

தேடுகிறவா்களை தேற்றும் இயேசு

சோறு கண்ட இடம் சொா்க்கம் சிலருக்கு, ஆனால் அந்த சோற்றை ஆக்கி மற்றவருக்கு ருசியாக கொடுப்பது சிலருக்கு கைவந்த கலை! சிலருக்கோ சலிப்பு!. மாியாளுக்கு இந்த இரண்டுமே முக்கியமல்ல. ஆகாரத்தை பாா்க்கிலும் ஆண்டவருடைய வாா்த்தையை எத்தனை நாட்களானாலும் சலிக்காமல் கேட்டுக்கொண்டே இருப்பதுதான் அவளுக்கு ருசியான சாப்பாடு! (லூக்10:39) அவருடைய சத்தம் கேட்காத நாட்கள், அவளுக்கு தூக்கம் இல்லாத பசிநிறைந்த நாட்களே. இனி கா்த்தரை காணவே முடியாதோ? எப்போது திரும்ப வருவாா், அவருடைய வாா்த்தையை கேட்காத என் ஆத்மா பசியால் வாடுகிறதே!, யாா் என்னை தேற்றுவாா்? என்ற ஏக்கத்தோடு, அதிகாலையிலே அலாரம் அடிக்கும் முன்னே (சங்119:148) கல்லறையில் வைத்திருந்த இயேசுவை  தேடி ஓடுகிறாள் மாியாள். 

எந்த நேரமுமா இந்த பழைய வேதப்புத்தகத்தையே வாசித்துக்கொண்டிருக்க முடியும், வேறு வேலையே இல்லையா? குடும்பம், வேலை, பணிச்சுமை இதற்கிடையில் ஏதோ கொஞ்சநேரம் வாசிக்கலாம். இப்போதிருக்கும் நவீன கண்டுபிடிப்புகளால் வாசிக்கக்கூட தேவையே இல்லை, காாில் பயணிக்கும்போதே கேட்டுக்கொள்ளலாம். கடவுளுக்கு கண்ட நேரத்தையும் கொடுக்கக்கூடாது, புதிய புதிய தொழில் நுட்பங்கள் வரும்போது, நாமும் அதையே முன்னெடுத்து செல்வதில் துாிதப்படவேண்டும், சோம்பேறிதான் வேறு வழியில்லாமல் இன்னும் அந்த பழைய பைபிளையே தூக்கி கைகளில் வைத்திருப்பான், என்று ஏதோ சாக்குபோக்குகளை சொல்லி வேதத்தை விலக்கி விடுகிறோமே தவிர, எந்த வேலை செய்தாலும், படித்தாலும், பாடம் நடத்தினாலும், நடந்தாலும், உட்காா்ந்தாலும், சமைத்தாலும், Smart Phone -களில் நம் கைகள் இயங்கிக்கொண்டேதான் இருக்கிறது. அதற்கு என்ன ஓய்வா கொடுக்கிறோம். ஆக நாம் எதன்மேல் பிாியமாக இருக்க விருப்பப்படுகிறோமோ , அது நம்மை விட்டு பிாியாமல் பாா்த்துக்கொள்கிறோமே தவிர வேத வசனங்களை நாம் விரும்புவது கிடையாது என்பதே உண்மை! Google-ல் தேடிப்பாா்த்தாலும் Whats App-ல் வரும் குறுச்செய்திகளை நோண்டிப்பாா்த்தாலும் குழப்பங்களும், களைப்பும், ஏமாற்றங்களும், தேவையற்ற எதிா்பாா்ப்புகளும்தான் மிஞ்சுகிறதே தவிர, ஆத்துமாவுக்கு அது இளைப்பாறுதல்  தரவில்லையே? (பிர2:23) வெறுமையும், நிம்மதியற்ற நிலைமையும்தான் நம்மிடத்தில் மிஞ்சுகிறது. அது, என்னை தேற்றவுமில்லை, திருப்தி செய்யவுமில்லை. ஆனால் அது என்னை எங்கேயோ கொண்டு செல்கிறது, எதையோ தேடி அலைய விடுகிறது என்பதுதான் உண்மை!

ஆனால் சங்கீதக்காரனுக்கோ தேவவாா்த்தையில்தான் அலாதி பிாியம் போலும், நாள் முழுவதும் அதைத்தான் அசைபோட்டுக்கொண்டே இருக்கிறேன் என்கிறான், (சங்119:97) அதுதான் தன்னுடைய நாவுக்கு எப்போதும் சுவைகொடுக்கும் Sweet என்றும், (சங்119:103) வசனமே என் மனதிற்கு மகிழ்ச்சியை தருகிறது! இல்லாவிட்டால் நான் வெறுமையடைந்தவனாக துக்கத்திலே, எப்போதோ அழிந்து போயிருப்பேன் (சங்119:92) என்றல்லவா சொல்கிறான்;. ஆகவே இக்காலத்து புதிய கண்டுபிடிப்புகள் ஏதோ புதிய உலகத்திற்குள் நம்மை கொண்டுபோவது போல ஒரு மாயதோற்றத்தை உண்டுபண்ணி, நம்மை பழைய பாவமனிதனாக, குப்பையாகத்தான் மாற்றிக்கொண்டிருக்கிறது. ஆனால் இந்த பழைய வேதாகமோ நம்மை ஒவ்வொரு நாளும் புதிதாக மாற்றும் வல்லமை உடையது (2கொாி4:16) என்பதை இன்னும் அநேகா் அறியவில்லை போலும், இந்த வாா்த்தையின் வல்லமையை மாியாள் அறிந்திருந்ததால்தான,; வாா்த்தையின் வல்லமையானவா் வைக்கப்பட்டிருந்த கல்லறையின் வாசலிலே அவருடைய கிருபையின் வாா்த்தைக்காக காத்துக்கிடந்தாள். என் வாசற்படியில்  நித்தம் விழித்து காத்திருப்பனே பாக்கியவான் (நீதி8:34) என்ற வாா்த்தை அவள் உள்ளத்தில் ஊஞ்சலாடிக்கொண்டே இருந்தது. அந்த கல்லறையின் வாசலே தனக்கு தஞ்சம் என்று, அழுதுகொண்டே அவளுடைய கண்கள் கா்த்தரை தேடிக்கொண்டிருந்தது (யோவா20:15). கா்த்தரை தேடுகிறவா்களை அவா் ஒருபோதும் கைவிடுவதில்லை (சங்9:10) என்ற வாா்த்தை எவ்வளவு உண்மையானது என்பதை உறுதிப்படுத்த, மாியாளே அழாதே! என்ற ஆண்டவாின் சத்தம் அவளை எவ்வளவாய் தேற்றியிருக்கும்.    

ஆகவே அழிந்து போகப்போகும் இந்த உலத்தில் நாம் காப்பாற்றப்படுவோமா? சிக்கிக்கொள்வோமா? என்ற கலக்கம் நிறைந்த உலகத்திலேதான் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறோம். நம் கால்கள் சிக்கிக்கொள்ளாமல் இருக்க நமக்கு இருக்கும் ஒரே நம்பிக்கை கா்த்தா் ஒருவரே. (நீதி 3:26) அவருடைய வாா்த்தையை அசட்டை செய்யால் அப்படியே கீழ்ப்படிந்த நோவாவின் பாிசுத்தவாழ்வு அன்று அவனை பேழைக்குள் பாதுகாத்தது போல, நம்முடைய பாிசுத்தவாழ்வே நம்மையும் நம்முடைய குடும்பத்தையும் தேற்றி, பாிசுத்தாின் செட்டைகளில் மறைத்து நம்மை பாதுகாக்கும். 

என் செல்வம், என் படிப்பு, என் பதவி, என் தாலந்து, என் பிள்ளைகள், என் நண்பா்கள், என் சுற்றத்தாா், என்.. என்.. என்.. என்று நம்பி ஏமாந்து, உடைந்து நிற்கும் உள்ளங்களை, அன்று நாயீன் ஊா் விதவையை தேற்றின அந்த இயேசுவே இன்றும் தேற்ற வல்லவராயிருக்றாா்.

உலகத்தின் பற்பல வேலைகளினால் வருத்தமடைந்து நிற்கும் நமக்கு, மாியாளை போல கா்த்தரை கருத்தோடு தேடி நிற்கும் நல்ல பங்கே நம்மை எப்போதும் தேற்றுவதாக! (லூக்10:40-42). 

அன்று அந்த பொல்லாத உலகத்தில் என் எதிா்காலம் எப்படி இருக்குமோ என் பிள்ளைகள் எப்படி வாழப்போகிறாா்களோ என்று ஏக்கத்தோடு உடைந்து போயிருந்த லாமேக்கை தேற்றினவரே இன்றும் நம்மையும் தேற்றுவாா், என்று விசுவாச வாா்த்தையினாலே ஒருவரையொருவா் தேற்றுவோம் (1தெச:4:18) ஆமென்!

-R. Solomon Jebakumar