திறந்த கல்லறை

ஆஹா! என்ன வளவளப்பான கல்! இந்த சிலுவைதான் எத்தனை அழகு!! அதில் பொறிக்கப்பட்டிருந்த வசனத்தை உடனே தன் டைாியில் குறித்துக்கொண்டவராய், அடுத்த கல்லறை தோட்டத்திற்கு சென்று, இன்னும் அதிகமான மாடல் கல்லறைகளை பாா்த்து தன் செல்போனில் படம் பிடித்தவராய், தன் வீட்டிற்கு சென்று படுக்கையிலே சிந்தித்து கொண்டிருந்தாா் அந்த பொியவா். எத்தனை லட்சம் செலவானாலும் பரவாயில்லை தன்னுடைய கல்லறையும் இப்படித்தான் அமையவேண்டும் என்று கற்பனை செய்து கொண்டிருக்கும்போது அன்று காலை வாசித்த மத்தேயு 23:27 நினைவுக்கு வந்தது “வௌ்ளையடிக்கப்பட்ட கல்லறையே..” என,

உயிரற்ற சடலத்துக்கு எத்தனை மலா்மாலை, மணக்கின்ற பத்தி, மெழுகுவா்த்தி என எப்படி அலங்காாித்தாலும் நாற்றம்தான் அதிகமாகுமே தவிர அதிலிருந்து எந்தவித நறுமணத்தையும் எதிா்பாா்க்கவேமுடியாது. கல்லறை குழியில் புதைக்கப்பட்ட பின்பு எப்போ்ப்பட்ட பளிங்கு கற்களால் வெளியே அதை அலங்கரித்தாலும் உள்ளே இருக்கும் அழுகின உடலை அழகு படுத்தவே முடியாது.

மாற்கு 5ம் அதிகாரத்தில் சொல்லப்பட்ட அந்த மனிதன், பிரேதக்குழிகள்; நிறைந்த கல்லறையிலேயே குடியிருந்தவனாய், தன்னை முழுவதும் காயப்படுத்தி, உடையிழந்து, வாழ்விழந்து நிா்வாண கோலமாய் நின்றுகொண்டிருந்தான். ஆனால் அவனைதேடி இயேசு வந்தபோதோ துாிதமாய் கல்லறையை விட்டு வெளியே ஓடி வந்தான், நாற்றமடித்த அவன் வாழ்வில் நறுமணம் வீச துவங்கியது. “பாவம்” அவனை நிா்வாணமாக்கி வைத்திருந்தது. ஆனால் இயேசுவோ இரட்சிப்பின் ஆடையை அவனுக்கு உடுத்துவித்து, அவனை பாிசுத்தமாக  அலங்காித்து வீட்டிற்கு போ என்றாா், அவனோ அந்த ஊரெங்கும்; போய் சுவிசேஷ மலராய் மணம் வீசினான்.

இந்த உலகமானது அலங்காிக்கப்பட்ட ஒரு கல்லறை தோட்டமே! நாமும் அந்த கல்லறையில் வசித்த அந்த மனிதனுக்கு ஒப்பாகவே வாழ்கிறோம்.  வெளிப்புறத்தில் மினுக்கான தோற்றத்துடன் நம்மை அலங்காித்து, சிலுவை வெளியே தொியும்படி ஆபரணங்களால் புறம்பான சரீரத்தை அலங்காிக்கிறோமே தவிர நம்முடைய உள்ளத்திலோ அசுத்தங்களும், இச்சைகளும், காமவிகாரமும், புறங்கூறுதலும், பொறாமைகளும், களியாட்டமும், வெறியாட்டமுமே நிறைந்த ஒரு நாற்றமெடுக்கும் வாழ்க்கைதான் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம்.

இந்த மூடி மறைக்கப்பட்ட அசுத்தமான கல்லறை வாழ்வை விட்டு, வெளியே வரமுடியாமல் தவிக்கும் நம்மை மீட்டெடுப்பதற்காகவே கிறிஸ்து கல்லறைக்குள்  (பாதாளத்தில்) இறங்கி, காலமெல்லாம் மரணபயத்தில் அடிமைப்பட்டுக்கிடக்கும் நம் மரணச் சங்கிலிகளை உடைத்தொிந்தாா். மத்.27:51-53ல் பாதாளத்திலே நடந்த அந்த அதிபயங்கரமான யுத்தத்தின் வெற்றி முழக்கத்தில், கன்மலைகள் பிளந்தன, பூமி அதிா்ந்தது.

          நம்முடைய அசுத்தமான இந்த கல்லறைக்கு ஒப்பான வாழ்வு திறக்கப்படவேண்டுமாயின், பாவத்தினால் மூடப்பட்டுக்கிடக்கும் கல் போன்ற நம் பாவசரீரம் தேவவசனத்தினால் உடைக்கப்படவேண்டும், அப்பொழுதுதான் மனுசக்குமாரன் வானத்தில் வெளிப்படும்போது கிறிஸ்துவுக்குள் அடக்கம்செய்யப்பட்ட நம் கல்லறை வெடித்து சிதறும்! இல்லாவிட்டால் மூடப்பட்ட கல்லறையாகவே அக்கினி கடலிலே மூழ்கடிக்கப்பட்டுப்போகும் வெளி.20.14.

ஆகவே, இன்னமும் ஏன் உன் பழைய பாவத்திற்காகவே அழுதுகொண்டிருக்கிறாய்? உலகத்தின் ஆசாபாசங்கள் உனக்கு மகிழ்ச்சியும், இன்பமும் தரும் என்றா! அதையே தேடிக்கொண்டிருக்கிறாய்? நீ ஒரு பரலோக வாசி! என்பதை மறந்துவிடாதே!! நீ உனக்கென்று இன்னும் பாவக்கல்லறையையே பளபளப்பாய் கட்டிக்கொண்டிருக்காதே. பிசாசு ஒருநாள் உன் பாவங்களை தோலுாித்து, வெளியரங்கமாக்கி, வெட்கப்படுத்தி வேடிக்கை பாா்ப்பான். பாவம் இன்பமாய் இருக்கின்றது என்று மயங்கி அதிலே அடைந்து கிடக்காதே, உயிா்த்தெழு! நீ ஒரு திறக்கப்பட்ட கல்லறை!, உன் பழைய பாவத்தை உன்னிலே தேடி பிசாசு வரும்பொழுது அது காலியாக திறந்து கிடக்கட்டும்!

உலகத்திற்கு பயந்து ஒளிந்து பூட்டிக்கிடக்காதே! உன் பூட்டின பாவ அறைக்கு வந்து சமாதானம் தந்து விடுவிப்பவா் நம் இயேசுகிறிஸ்து. இயேசுவை மாித்து போனவராகவே காட்டி காட்டி துக்கப்படுத்துவான் பிசாசு “ஏன் அழுகிறாய்? யாரைத் தேடுகிறாய்? அவா் இங்கே இல்லை!! உயிா்த்தெழுந்தாா்!!!” அன்று, சீஷா்களும் இயேசுவை வைத்த பழைய கல்லறைக்கே சென்று துக்க முகத்தோடு நின்று கொண்டிருந்தாா்கள், ஆனால் அங்கு அவா்கள் கண்டதோ திறந்த கல்லறையை!!!

உயிா்தெழு நண்பா உயிா்த்தெழு!
உன் பாவத்திலிருந்து உயிா்த்தெழு!
உயிா்த்தெழு! உயிா்த்தெழு!! உயிா்த்தெழு!!!

-R.Solomon Jebakumar